Carmen Novo: "Non deixarei de ser fiscal, se fose escritora morrería de fame"
Por Natalia Puga
Carmen Novo Colldefors garda gratos recordos da súa infancia e mocidade en Lugo. Tras pasar a maior parte da súa vida adulta en Pontevedra, quixo regresar e lévase con ela aos personaxes da súa segunda novela. Entre dos tiempos está escrita co mesmo estilo sinxelo e ancorado na realidade do seu primeiro libro, pero fronte ao ton reivindicativo de Quiero mi vida, nesta ocasión non lanza ningunha mensaxe, expón formulacións e situacións para que o lector reflexione sobre as relacións de parella e inclúe certas doses de intriga. Este venres 20 de decembro ás 19.00 horas asinará exemplares na librería Baroja da rúa Palamios.
Entre dos tiempos é xa a segunda novela de Carmen Novo. Significa que vai dedicarse a escribir de forma estable?
Pois non o sei porque son bastante inconstante e se cadra me dá unha tempada e outra tempada non. Sempre me gustou escribir, pero a primeira que acabei é Quiero mi vida e dixen: xa que está acabada, intento publicala. Esta é aínda a segunda porque o demais son microrelatos, contos cando era máis nova.
Non o ten claro, pero xa está escribindo a terceira...
Si, doulle voltas, empeceina, pero fáltame algo, algo hai que non acabo de catar ben.
En calquera caso, é vostede fiscal, a tenente fiscal de Pontevedra agora mesmo e a profesión non parece que teña intención de cambiala.
Non, se non me morrería de fame. Así é unha afección que tampouco che presiona nada, non ten tempos, escribes cando queres ou cando podes, non tes que presentar nunha determinada data, non che esixe nada ninguén. ÿ algo que fas cando che sae e apetéceche. Iso é o cómodo dunha afección. Se comese e vivise diso, basta que fora así para que non me saíse nada.
Fala en todo momento da súa afección. Aínda que leva dúas novelas, non se considera escritora?
Non, non, dicir que son escritora dame vergoña. A min iso de ser escritora paréceme moi serio, sagrado, non me gusta que se diga. Eu escribo, pero iso de que son escritora... Dicir que son escritora é poñerme nunha escala que me vén grande.
Cales son as súas referencias literarias? En que ou quen se inspira á hora de escribir?
Aínda que teño as miñas predileccións, non me inspiro en ningún escritor, escribo como me sae porque imitar non me parece ben e creo que tampouco me sairía. Non sei que me inspira. Un tema determinado nun momento.
"Dicir que son escritora dame vergoña. ÿ poñerme nunha escala que me vén grande"
Quiero mi vida partía dun feito real e novelábao. Nesta segunda novela hai algo de realidade?
Se cadra conversacións sobre as relacións de parella, con xente con amigos, cousas que lía algunha vez e ata se cadra algunhas parellas que coñecín que as tomei como modelo porque alí cada un ten a súa forma de entender a parella.
Por que vía necesario reflexionar sobre as relacións de parella? Que está pasando na actualidade?
O que vexo é que hai tantísimas separacións, tantos divorcios, que parece coma se houbese un modelo que non funcionase ben aínda que a algúns nos sirva. Logo tamén vexo outros modelos diferentes que a algunhas persoas sérvenlles. ÿ reflexionar un poquito porque case todos teñen o seu parte que eu podo comprender e tamén teñen a súa parte negativa. Logo tamén depende de cada persoa.
As persoas que lean a novela chegarán a esa conclusión de por que o modelo de relación non funciona? Pode axudar a alguén a aclararse?
Non. A novela non chega á conclusión porque como eu tampouco teño a resposta... ÿ como unha reflexión. Os protagonistas falan das relacións. Hai un, sobre todo o ex marido da protagonista, é o que ten as ideas para o máis claras, aínda que logo el contradise. Non sei se axudará a alguén ou lle complicará máis, pero solución non dou ningunha. Así como coa outra era máis reivindicativa e con mensaxe, nesta non hai mensaxes, é reflexionar e que cada un chegue á súa conclusión.
De novo é unha novela moi realista, baseada no día a día. Por que este estilo?
Séntome máis cómoda. Gústame tratar de temas próximos, cotiáns, que nos poden afectar á maioría da xente. Porque nas relacións de parella a algúns lles vai moi ben e a outros non, pero parece que nos afecta a case todos, polo menos para pensalo e dicir: pois eu estou segura de que isto non é así.
SINOPSE: Clara Andrade regresa á casa dos seus avós, en Mondoñedo (Lugo), tras separarse do americano Ian Cook. Na gran casa de campo terá ocasión de reflexionar achega dos seus sentimentos e da vida que compartiu coa súa excéntrico exmarido, marcada polas súas pouco convencionais teorías sobre o amor e a amizade. Alí estará rodeada de Dorita, a antiga sirventa, e da súa familia, con quen se crearán uns lazos difíciles de romper. Clara recordará os tempos do pasado e analizará o presente, o que lle fará descubrir a conexión entre ambos, que carrexará unhas consecuencias imprevisibles.
Relacionadas:
-
8M | As mulleres tamén son máis da metade na Fiscalía de Pontevedra: seis de cada dez
Por Natalia Puga |
-
Carmen Novo presenta a súa segunda novela arroupada por Almenar e o seu editor
Por Redacción |
-
Preséntase en sociedade 'Quiero mi vida', "una historia que ha ocurrido mil veces"
Por Natalia Puga |
-
Carmen Novo: Busco abrir los ojos sobre la desigualdad y la violencia de género
Por Natalia Puga |