"A corrupción non é o mellor xeito de conseguir os obxectivos, acábase pagando"
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
Fernando Quevedo Sánchez (Madrid, 1978) percorre a diario as rúas de Pontevedra desde a Brigada de Seguridade Cidadá da Policía Nacional. Antes, realizou un traballo máis na sombra desde o Greco-Galicia. Dúas tarefas moi diferentes que lle permitiron pulsar a profesión e a criminalidad da contorna e que agora aparecen reflectidas na súa primeira novela, Prohibido Madrugar, unha ficción policiaca con doses de humor baseada en casos reais que o venres 17 de xaneiro presentará ás 19.30 horas no Liceo Casino da man de Manel Loureiro e que, ata agora, por deferencia, xa leu o comisario pontevedrés, aínda que "aínda non teño a súa opinión, non sei se o acabaría".
Un policía escribindo novela policíaca. Ti es dos que se leva o traballo para a casa...
Eu tiña claro que quería escribir e un moi bo amigo deume un consello. Escribe algo do que saibas e como de algo podo saber un pouquiño (porque do resto, nada) é da miña profesión, pois decidín escribir por aí.
Escribes do que sabes... Entón, inspirácheste en casos que viviches? ÿ unha novela baseada na realidade?
Claro. Teño a inmensa sorte de que traballei, vin cousas moi estrañas, vin casos moi complicados e foi un pouco... no canto de escribir un anecdotario quixen darlle forma de ficción cunha novela, pero con casos absolutamente reais.
O lector poderá recoñecer algún caso ocorrido en Pontevedra ou algunha ubicación de aquí?
Desde logo, da operación Nécora hai algún reflexo, o Pazo Baión... Aquí e Pontevedra capital ocorren certas anécdotas, pero hai algúns outros que nin sequera se pecharon, entón, non podo falar deles... E se cadra alguén se ve recoñecido.
Ficción policiaca baseada en feitos reais, é un abanico amplo. Cal é o argumento de Prohibido Madrugar?
Empeza cun asasinato dunha persoa que está baixo vixilancia por un asunto de crime organizado. A investigación se lles estropea e deciden ir un pouco máis aló. Á súa vez, hai unha xornalista que se mete onde non a chaman e é esa mestura de intereses e esa mestura de obxectivos que fai que empece todo a torcerse. Hai dous protagonistas, un policía e unha xornalista, aínda que o protagonista básico é o policía, que é o que prácticamente ten todo o peso da novela.
Ese policía poderías ser ti? O libro ten algo de biográfico?
Non. Quixen non ser eu un personaxe porque o conto como o vivín, en terceira persoa. Todo o que ocorre na novela son cousas que eu vin e, polo tanto, cóntoo coma se o narrase eu.
Entón, que tipo policía é este protagonista?
Quizais un Torrente. Un policía malo, por suposto, alcohólico, corrupto, "mujeriego". Ten todos os elementos malos e negativos que se poden atopar nun policía e, de feito, ten consecuencias moi graves para el. Un dos meus obxectivos foi case humillalo e maltratalo.
Que un policía fale da parte máis escura da profesión, non cres que pode xerar unha mala imaxe do Corpo na cidadanía?
Non deixa de ser ficción. Igual pode ter unha lectura positiva como que a corrupción non é o mellor xeito de conseguir os obxectivos, acábase pagando. Desde logo, por ser como é, non lle vai ir nada ben a este policía.
Cres que vas conseguir que a xente da rúa coñeza con máis fidelidade o que é ser policía ou que se vai a desvirtuar a imaxe que ten?
Non, porque tamén hai policías honrados, honestos, decentes e simplemente conto como foron policías doutras xeracións que terían outras experiencias, outra forma de actuar. Algúns dos policías que saen traballaron na Ditadura e non tiñan as obrigas que hai agora, coas leis... afortunadamente ese xeito de ser estase perdendo.
Polo que describes, parece unha novela con mensaxe. Péchase o caso e pódense extraer leccións?
Iso é un pouco o final da novela, entón, non o quero desvelar, pero si adianto que haberá segunda parte. Estou traballando nela. Levo aproximadamente a metade e intentarei antes de final de ano presentar unha segunda parte. Se nesta novela falo do crime organizado, na seguinte falarei da loita anti-terrorista e se sigo escribindo quererei falar doutros temas digamos escabrosos pero que sexan continuación uns doutros.
"Ímonos a atopar sexo cru, mortos, intriga.., todo contado dun xeito directo, moi claro e, sobre todo, breve, sen aburrir"
Ademais da investigación policial e xornalística, como describirías o contido da túa novela, que hai ao redor desa trama?
Ímonos a atopar linguaxe directa, ímonos a atopar sexo cru, ímonos a atopar mortos, intriga.., pero todo contado dun xeito directo, moi claro e, sobre todo, contado dun xeito breve, sen aburrir. Non é unha novela longa, son 260 páxinas, 60.000 palabras.
Por que ese título, Prohibido madrugar? Está prohibido madrugar na ficción que recreas?
Si. Aquí prohibiuse madrugar. Igual que se pode prohibir madrugar, o Estado prohibiu moitísimos outros comportamentos para defenderse non se sabe moi ben de que. ÿ o que se chama Dereito Penal do inimigo, é unha figura penal que o que vén sancionar son comportamentos no canto de resultados como pode ser un homicidio, como pode ser unha violación. Digamos que é o Estado o xeito que ten de protexerse no futuro. ÿ como declarar un estado de excepción sen declaralo.
O Dereito Penal do inimigo é un concepto moi pouco coñecido. Entenderao o lector, vese reflectido?
Vese quen poida ler entre liñas. Igual que se pode prohibir madrugar, pódese prohibir escribir con faltas de ortografía ou se pode prohibir traficar con drogas. Porque o tráfico de drogas non é un mal directo a ninguén, non lesiona ningún ben xurídico a ninguén, con todo está penado e moi penado porque causa uns efectos indirectos.
Poderase recoñecer a Pontevedra no argumento, que sensación gustaríache que espertase no lector pontevedrés? Estamos seguros en Pontevedra?
Sobre todo, que estean tranquilos que os policías como saen no libro non existen na realidade, somos persoas normais, correntes que podemos estar tomando un café á beira dun e non lles ten por que pasar nada. Estamos seguros, todo o seguro que se pode estar nun lugar de España.