Goleada para un soño. Poio Pescamar loitará polo ascenso tras vencer (5-1) ao Ciudad de Alcorcón
Por Ramiro Espiño & Diego Torrado
Só o Poio Pescamar podía derrotar o propio Poio. Só a ansiedade por alcanzar o soño da clasificación por primeira vez na súa historia para disputar o play off de ascenso á máxima categoría do fútbol salga feminino, podía impedir a vitoria das "rojillas". O escenario estaba preparado. A afección, fiel ao seu costume, non fallou. Malia a media hora de adianto sobre o horario habitual, o pavillón da Seca estaba cheo, co ambiente das grandes tardes, dos días nos que os sonos ás veces se cumpren. E as rapazas tampouco fallaron. A golpe de goles resolveron un partido no que foron inmensamente superiores as súas rivais, a si mesmos, e se sacaron con todo merecemento billete para Madrid.
Os nervios duraron exactamente o que un caramelo na porta dun colexio. Apenas un minuto dende o saque inicial que aproveitaron as visitantes para dar unha errónea sensación de perigo, de querer dominar o partido a través do balón. Foi un espellismo. Primeiro disparo a porta do Poio e desapareceron as picadas que agarrotaban as pernas. Segundo disparo e gol de Claudia, resolvendo cun recurso de punteira, de xogadora grande. Quixeron saír as visitantes e Ceci, outra sensacional xogadora, roubou na presión para fusilar dende moi preto a Iris. Pouco máis de tres minutos de partido e o 2-0 lucía prometedor no electrónico.
Parecía un espellismo, pero non o era. Empezábase a acariciar o sono. O Ciudad de Alcorcón non conseguía ganduxar dous pases. A presión das rapazas de Marcio Santos non os deixaba nin chegar ao medio campo sen roubar o balón ou provocar a perda do contrario. Non obstante non chegaba a sentenza. O Poio cos goles retardou un pouco o ritmo de partido e con iso as visitantes sufrían menos, encerradas atrás intentando tímidas contras que nunca inquietaron.
A dous minutos para o descanso Ceci decidiu que había que facer algo e sacouse da chistera un xogadón que culminou cun remate cruzado, fóra por moi pouco. Sería antes dos últimos 30 segundos tolos. Charo rouba, fai unha gran parede con Ceci, que lle devolve para que a capitá marque a pracer. Quedaban 19 segundos para o descanso e parecía que nada podía pasar, pero no único despiste do conxunto local, só 10 segundos despois as madrileñas, no seu primeiro e único disparo con perigo en todo o partido, reducían distancias.
A sensación no descanso era que o Poio podía matar definitivamente o partido en canto puxese unha marcha máis, e así foi. Con maior profundidade de banco, Marcio Santos deixou sentadas ao comezo do segundo tempo a Ceci e Claudia. Cando as devolveu á pista rematouse a película. En apenas dous minutos un gol de cada unha deixaban o marcador sentenciado.
O que quedaba ata o final foi unha auténtica festa, co público gozando na bancada e o técnico local dando opción a todas as súas xogadoras a participar nunha tarde histórica para o deporte de Poio. Xa non había nervios, só felicidade. A goleada puido mesmo ser maior, xa que o Poio dispuxo de numerosas oportunidades para ampliar a conta, convertendo a porteira madrileña, Iris, na máis destacada do seu equipo. Era igual. Había máis ganas mesmo de que rematase, para gozar a ocasión, que de facer algún gol máis.
Cando o reloxo chegou a cero veu o delirio. Abrazos, euforia, bágoas de felicidade. Haberá que celebralo, pero só un par de días. Logo a pensar no play off, porque, como diciamos ao principio, os sonos ás veces se cumpren e este Poio Pescamar non vai deixar de seguir soñando e de intentalo.
POIO PESCAMAR (5): Nerea; Charo, Claudia, Ceci, Peke -cinco inicial-, Carmen (p.s.), Yoli, Tania, Bibi, Anita, Kiko e Elena.
CIUDAD DE ALCORCÿN F.S. (1): Iris; Sandra, Malika, Nelia, Elsa -cinco inicial-, Itziar, Casandra e Laura.
Árbitros: Rey Hermida e Otero Calvo (Santiago). Amoestaron a Malika.
Goles: (1-0) Minuto 2: Claudia. (2-0) Minuto 3: Ceci. (3-0) Minuto 19: Charo. (3-1) Minuto 19: Nelia. (4-1) Minuto 25: Claudia. (5-1) Minuto 27: Ceci.
Incidencias: Pavillón da Seca (Poio). Cheo absoluto con ambiente festivo nas bancadas que celebraron ao grande o éxito do seu equipo.
VESTIARIOS:
Marcio Santos: "O teito non existe. Unha vez que chegamos aquí non imos renunciar a nada"
MARCIO SANTOS: O técnico brasileiro do Poio Pescamar non puido evitar que lle escapasen bágoas de emoción ao finalizar o partido: "Isto é unha sensación incrible, sobre todo nun club que está a crecer día a día. Fixemos un plan de traballo para ir progresando na liga, de menos a máis. As xogadoras foron tremendas, foron crecendo e madurando, sobre todo mentalmente, durante a competición e chegamos ao final no noso mellor momento".
Con respecto ás posibilidades do equipo no play off, Marcio mostrábase ambicioso: "O teito non existe. Hai que buscar sempre superarse. Unha vez que chegamos aquí non imos renunciar a nada. Hoxe que gocen, que se relaxen, que desconecten despois do que lograron e a partir do luns empezaremos a pensar no play off".