Marta Pérez é da Cañiza, do mesmo centro da Cañiza, onde a familia Pérez Alonso tiña o comercio de confeccións do seu pai 'Andrés', aínda que o seu nome é Tirso. Lembra a intensa calor do verán e o intenso frío do inverno, con frecuentes estampas brancas de neve. A pequena xunto a tres mozos.
Con dose de rebeldía desde a infancia; a súa primeira folga foi para reivindicar que os seus irmáns tamén debían facerse as súas camas. Tamén desde nena era moi creativa, gustáballe escribir, como á súa avoa Concha.
O seu irmán Andrés "era melómano perdido" e cada vez que compraba un disco, sentaba á súa irmá pequena no sofá para escoitar xuntos aquelas compras e ir explicándolle quen e que escoitaban. Unhas clases impagables sen dúbida. A súa nai, Carmiña, que se criou en Lisboa, cantáballe fados. As primeiras incursións de Marta no teatro foron un xogo escolar. Deixaron de ser xogo no instituto, os seus mentores Miro Magariños e Roberto Cordovani. Cursando COU a profesora Pilar Lado, fíxolle abriu outra xanela desde a que segue observando: a Filosofía.
Teatro e Filosofía, Filosofía e Teatro, o binomio da súa traxectoria profesional. Como o que marca o seu zodiaco, pisces. Debe ser por iso que sente tan atraída pola auga, foi nadadora e socorrista. "Son un peixe" di nesta Playlist.
Primeiro foi Espazo Aberto, logo durante seis anos Arela Teatro con outra cañicense, fixo incursión na dobraxe, traballou coa Fura del Baus, deu clases e chegou Inversa. A representación de 'Sofía e as postsocráticas' no Culturgal achegouna ata PontevedraViva Radio.
É das persoas que pensa que "no amor hai que dalo todo, porque mal vas se o fas a medias", iso si, tamén confiensa que hai que ser críticos co concepto amor romántico que todo o permite. Non é muller de facer propósitos co novo ano, pero se lle pedimos un sería "ser feliz e confiar en si mesma".