A manida frase de "xa son maior para..." significa poñerse límites no caso dos adultos. Todo o contrario ao que sucede cando esas catro palabras pronúnciaas un neno ata aproximadamente os sete anos. Estes menores non se marcan os límites, son os adultos quen llos marca.
En canto a esa afirmación por parte dos pequenos, María expón que tan prexudicial é a sobreprotección como a desprotección; polo que salvo o que denomina "límites físicos brutáns" hai que permitir ao menor que explore.
Polo que respecta aos adultos, a máxima "son maior para..." o que evidencian eses límites son medos, crenzas que hai que cambiar ou ampliar se son limitantes.