Unha pontevedresa no Fin de Ano de Times Square
Por Amalia Enríquez
New York é moito máis que unha canción mítica de Sinatra. Esta cidade é o adaíl de moitas experiencias, vivencias inesquecibles, momentos que marcan unha vida e, tamén, ese lugar perfecto para pasar esa páxina vital que che falta para acabar o libro. Calquera desculpa é boa para achegarse á cidade que nunca dorme.
Perdín xa a conta das veces que vin á Gran Mazá. Si recordo que a primeira foi con Isabel Pantoja, nunha vira por terras americanas. Actuou no Madison Square Garden cando era un fito facelo alí. Só os elixidos como Julio Iglesias, Plácido Domingo ou Raphael pisaran antes ese escenario, moi dosificado para os artistas españois. Logo, por fortuna, foron uns cantos máis os que puideron encher o aforo de tan reputado lugar.
Recordo que a cidade impactoume. Eses rascacielos sen fin rozando case o firmamento, o carrusel de luces de cores que, nin de noite apáganse nas oficinas de Manhattan, as súas genuinos taxis amarelos, o manantial de razas polas súas rúas, a oferta cultural sen límite. Descubrín unha cidade viva e, tamén, moi independente. Dixéronme que o neoyorkino sempre vai ao seu, que é competitivo e que non se pararía nin ante un home desmayado en plena 5ª Avenida. Esa frialdad si é algo que puiden comprobar en sucesivas visitas e, talvez, é o que menos me agrada desta cidade que cada día conquístame máis.
Aínda que é verdade que sempre digo que me encanta vir a New York sabendo que volvo a casa, non me importaría pasar unha tempada traballando. Creo que a adrenalina que aquí se consome pode ter o seu lado terapéutico, didáctico e, por conseguinte, moi beneficioso para a experiencia vital. De momento, confórmome coas viaxes esporádicos que, por traballo ou outros motivos, achéganme a esta cidade na que vivín varios anos a semana da moda, entrevistado a medio Hollywood ou vivido momentos persoais que, agora, xa forman parte do recordo
Recibir un novo ano en New York, na mítica Times Square, é unha experiencia adictiva. Debo confesar que, nos meus 30 anos residindo en Madrid, nunca me acheguei á Porta do Sol para despedir un ano e tomar as uvas. Con todo, é a segunda vez en tres anos na cidade dos rascacielos. E non son a única, porque facelo neste lugar é obxectivo prioritario de miles de persoas.
O centro de Manhattan, desde a tarde do día 30, empeza a blindarse de tal xeito que podería pensarse que é o mesmo presidente Obama quen vai realizar a conta atrás da bóla que, desde a esquina de Broadway Ave coa 7th Street, dará a bienvenida ao 2013. Centos de valas, coches policiais e fornidos axentes custodian as inmediaciones da praza, pechando o paso a viandantes curiosos en todos os accesos a catro cales á redonda. Soamente permítese o paso, previa xustificación de que resides nesas casas ou estás aloxado nalgún dos hoteis da zona. No meu caso concreto, para acceder ao Grace Room Mate (situado na 45th street, pegada a Estafes Square), tiven que acreditar a miña estancia coa tarxeta da habitación. Ben é certo que, aínda que poidan parecer excesivas as medidas de seguridade, agradécense aínda que che poidan ocasionar ?como así ocorre- certos trastornos de movilidad.
Tralos atentados das Torres Gemelas, os neoyorkinos están máis que sensibles a calquera tipo de alteración da orde pública. Por tal motivo, é fácil verlles acatar disciplinadamente as ordes da policía, aceptando con orde o cacheo de bolsos e paquetes, así como ao trastorno que supón ter que bordear medio barrio para acceder ao seu destino.
O que se vive en Times Square o día de fin de ano é toda unha experiencia. Desde primeira hora da mañá, cun frío que entumece os sentidos, centos de persoas (que logo se converten en miles) acoden á praza para tomar posicións e ocupar un sitio que xa ninguén lles quitará porque non se moverán del en horas. Dúas grandes plataformas, a modo de escenarios, álzanse a ambos os dous lados da zona. Alí é onde, a partir de media tarde, empezan a actuar os diferentes grupos que participan na gran festa do día. Dúas horas antes de que a bóla ascenda e baixe a torre (alí as campanadas substitúense pola conta atrás do dez ao un), o ambiente é difícilmente descriptible para quen non o viven ou presencian.
As sirenas da policía ou das ambulancias, tan habituais a diario nesta cidade, deixan de oírse. Todo o bullicio está concentrado nesa praza onde empeza a conta atrás. A xente grita os números e, ao chegar ao 1, estala a alegría. Comezan os bicos e abrazos. Sinatra canta New York, New York e todo o mundo grita Happy new year! ÿ un momento de total comuñón, no que recibes o afecto de descoñecidos que están ao teu lado e que desexan o que todos ansiamos: saúde, traballo, paz, amor.. ¡Bienvenido 2013!..Si non nos vas a axudar a mellorar, polo menos, déixanos conservar o que temos.