Cambodia e a cidade perdida na selva
Por Marga Díaz
- A especialista en viaxes, Marga Díaz, invítanos a coñecer Cambodia como proposta para os vindeiros meses:
A infinita selva, os marabillosos Templos de Angkor que rozan a perfección, ou o silencio da xungla roto polas voces de miles de paxaros... é difícil decidir o motivo polo que esta cidade esquecida durante séculos atrae unha e mil veces a millóns de viaxeiros e obrígalles a volver irremediablemente. Nin a sufocante calor tropical nin a longa viaxe parecen ser suficientemente disuasorios. Cambodia exerce unha atracción tan comprensible como difícil de explicar. A min particularmente, que desde hai anos sentía xa a fascinación por este lugar a través de escritos, fotos ou documentais, lonxe de defraudarme acabou de cativarme e alí quedou un trocito da miña alma viaxeira, que espero un día volver recuperar. Parece que por fin os Templos de Angkor comezan a ocupar o lugar que se merecen á beira das grandes marabillas do mundo. Quizáis fose por descoñecemento, aínda que dá a sensación de que máis por interese económico e polo tradicional costume de priorizar custe o que custe o turismo de sol e praia e os grandes Resorts, pero os grandes complexos Mayas e Aztecas foron tradicionalmente moito máis traballados polos tour operadores, xa que o boom turístico ata fai non demasiados anos despuntaba maiormente en Europa e América. Neste momento, sen pretender desmerecer a ningunha destas marabillas arqueolóxicas creo que o que se descobre en Angkor pódese considerar aínda superior e quen a visita non deixa de asombrarse coa grandeza da maior cidade de templos do mundo e pregúntase como puido pasar case desapercibida durante tantos anos.
A cidade, onde nos seus mellores anos chegaron a convivir a arquitectura do budismo co hinduismo salpica a selva con decenas e decenas de templos, algúns deles devorados por raíces centenarias.
Unha mostra desta simbiose creada entre a natureza e a man do home é o Templo de Ta Prohm: A selva no seu empeño de tragarse os seus muros logrou así a imposible tarefa de embelecer aínda máis estas xoias da arte khmer. As raíces de xigantescas árbores centenarias que se funden cos templos forman un espectáculo único e difícil de esquecer.
Ta Prohm é un lugar case onírico, e incriblemente se escollemos unha boa hora aínda se pode gozar nel do espectáculo silencioso e á vez ruidoso da selva, roto en último termo só polos cantos dalgún grupo de monxes budistas que irrompen no recinto do templo, pero logrando non restar ao momento nin unha parte do seu encanto.
Outra das grandes xoias de Angkor é o emblemático Angkor Wat. Unha construción tan grandiosa como perfecta, dedicada ao deus Vishnú e cargada de simbolismo: as súas torres representan o Monte Meru, unha montaña mítica morada dos deuses. Rodeado dun gran lago artificial, é inevitable sentir a fascinación do atardecer cando o sol poñente reflicte con total perfección o templo nas súas augas. O seu interior é tamén cegador cos seus muros de pedra con centos de metros tallados con bajorrelieves que contan ao viaxeiro a vida do imperio e historias lendarias. Angkor Wat hai que visitalo con calma aínda que hoxe día é difícil atopar momentos de silencio coa incesante chegada de turistas, con todo os meses de finais de outubro e principios de novembro, pode ser unha boa época para evitar a saturación ademais de finalizar o período de choivas do monzón.
O outro punto forte da visita é Angkor Thom, un complexo que inclúe o Palacio Real construído inicialmente baixo a perspectiva do hinduismo, aínda que posteriormente enchésese de simboloxía budista. A grandeza dos muros que rodean a cidade e as xigantescas portas de acceso coas súas caras observándonos ao penetrar nela, non son senón unha pequena mostra do que acolle: os muros do Palacio e a Terraza dos Elefantes desde onde o rei contemplaba as cerimonias, contan con decenas de elefantes esculpidos na pedra como mostra do poder real. Tamén a coñecida como Terraza do Rei Leproso está repleta de representacións de Apsaras (bailarinas mitológicas) bellamente traballadas.
Entre os muros de Angkor Thom tamén se atopa unha das maiores xoias do conxunto arqueolóxico, o templo de Bayon: A sensación de "ser pequenos" que nos invade ao subir ao templo e atoparnos rodeados de centos de rostros xigantes pétreos que nos observan é abafadora. Na parte alta do amorno cincuenta e catro torres con enormes rostros mirando a cada un dos seus lados representan a un riseiro Buda (hai quen considera que ao Rey Javayarman VII). Os seus muros tamén son arte pura con traballados baixorrelieves recollendo en miles de esculturas a vida cotiá e a mitoloxía do reino Khmer.
Outro imprescindible a pesar de ser dos máis pequenos, é o marabilloso Banteay Srei. A mestría das tallas na pedra avermellada é tal que aínda carecendo da grandeza de Angkor Wat ou Bayon, móstrase como un dos máis fermosos.
Pero a visita á Cidade de Angkor non acaba con estas catro xoias, pois decenas e decenas de templos diferentes salpican todo o complexo: Construcións grandiosas que a modo de pirámide ofrecen desde o alto unhas vistas espectaculares da selva, pequenos templos situados no centro dun lago ao que se accede por unha estreita pasarela de madeira, cunha paisaxe de arboles semihundidos nas augas de aspecto surrealista, ou a tranquilidade respirable entre os muros de moitos outros templos confundidos con inmensas árbores que apenas deixan pasar a luz do sol.
A Cidade de Angkor envolve e fascina facéndonos reformular as nosas preferencias, ou talvez isto sexa froito da miña particular visión namorada deste misterioso lugar que hai xa tantos anos atraeume sen coñecelo e que non fai moito permitiume ver cumprir un gran soño, pero que agora como a tantos e tantos viaxeiros, engánchame irremediablemente a outro novo soño: volver a Cambodia.