VIDEO.- Piden o indulto para unha condenada a prisión por agredir hai dez anos o seu ex mozo, ao que acusa de maltrato
Por Natalia Puga & Cristina Saiz
A loita de Noemí é contrarreloxo. Unha resolución xudicial obrígaa a ingresar en prisión o próximo 1 de setembro para cumprir unha condena a catro anos e tres meses de prisión. Condenárona porque hai dez anos lesionou cunha navalla ao su ex mozo, de quen ela sostén que levaba anos someténdoa a situacións de maltrato e que ten unha condena por un delito de lesións no ámbito da violencia de xénero.
Con este home mantivo unha relación de 14 anos na que relata episodios de malos tratos reiterados e ata tres abortos polas súas malleiras e ela asegura que o día en cuestión mantivo unha pelexa na que ela tamén resultou ferida. Tras tentar sen éxito acudir ao Tribunal Supremo, xa só lle queda unha opción: solicitará o indulto ante o Ministerio de Xustiza.
A sentenza da Audiencia de Pontevedra condénaos a ambos. A ela a Sección Cuarta imponlle tres anos e medio de cárcere por un delito de lesións e nove meses por quebrantar unha orde de afastamento que tiña contra el. A el condénaselle por un delito de lesións no ámbito da violencia de xénero, con quebrantamento da mesma medida cautelar, pero a súa condena é de sete meses.
Ela estaba acusada de tres delitos, os dous polos que foi condenada -por agredirlle coa navalla e enviarlle 31 mensaxes quebrantando unha orde de afastamento- e un terceiro de asasinato en grao de tentativa polo que lle absolveron. A el acusábano tamén de tres. Un era por lesións no ámbito da violencia de xénero por pegarlle o día que ela lle deu as navalladas, pero a Audiencia non considerou probado que ocorrese. O segundo era por malos tratos con quebrantamento de condena por un incidente posterior, cando xa tiña unha orde de afastamento, polo que tamén o absolven. E o terceiro, polo que foi condenado a sete meses, por lesións no ámbito da violencia de xénero, con quebrantamento de medida cautelar, por tirarlle dos pelos cando tiña esa orde de afastamento e causarlle lesións.
Por esta condena, el non ingresará en prisión -aínda que si está a cumprir xa condena por un delito de tráfico de drogas-, pero a orde de ingreso para ela é inmediata. Agora, a súa avogada, a pontevedresa Sonia Gulías, tenta rabuñar as últimas posibilidades legais ao seu alcance para evitar o ingreso un ingreso en prisión que "provocaría un grave prexuízo na saúde" da súa clienta. Primeiro, tramitará o indulto e, ata que se resolva, pedirá a paralización da orde de ingreso.
A petición de indulto estará apoiada por escritos e sinaturas dos seus compañeiros de traballo, veciños e amigos e por polo menos dous informes psiquiátricos, un dunha profesional da Unidade de Saúde Mental do Sergas, outro dunha psicóloga dunha clínica á que chegou derivada desde a Rede de Mulleres Veciñais contra os malos tratos e do programa de atención psicolóxica a mulleres vítimas de violencia de xénero. Ambas conclúen que o encarceramento "afectaría de forma grave" á súa saúde psíquica e xeraría un grave risco de desestabilizala tras anos de terapia.
Noemí Otero Quesado, natural e veciña de Vigo, é vítima de violencia de xénero. Acredítano así a sentenza que condena ao seu ex noivo por un delito de lesións no ámbito da violencia de xénero, recoñeceuno a administración ao darlle, durante un tempo anos atrás, unha axuda pública en condición de muller maltratada e tamén os programas de tratamento que está a seguir. Con todo, a ela resúltalle difícil falar de si mesma neses termos. "Maltratada, custa dicilo", recoñece no despacho da súa avogada en Pontevedra, xusto antes de desmoronarse.
Noemí nunca negou que o lesionou cunha navalla e aquel día xa chamou á familia del para que avisasen a unha ambulancia, pero tanto ela como a súa avogada consideran que é desproporcionada. E tardía. A propia sentenza recoñece a circunstancia atenuante de dilacións indebidas, pois os feitos ocorreron o 8 de xuño de 2007. En todos estes anos, ela logrou refacer a súa vida, ten un traballo fixo e logrou unha estabilidade emocional que pode perigar. "Adeus ao meu traballo, adeus a todo o que avancei, vaise a miña vida ao garete", relata abatida e convencida de que "eu alí -en prisión- non acabo ben".
"En principio, foi o meu salvador, que grazas a el deixaron de pegarme o meu pai e os meus irmáns, pero despois, as malleiras máis grandes leveinas del"
Esa inestabilidade emocional que a levou a varios intentos de suicidio e a ingresos psiquiátricos teñen relación co historial de malos tratos, pero tamén con feitos previos. O sufrimento de Noemí vén de atrás. Xa antes de que empezase a súa relación con el con 15 anos, sufrira malos tratos na súa casa. "Agarreime a el como un cravo ardendo e, en principio, foi o meu salvador, que grazas a el deixaron de pegarme o meu pai e os meus irmáns, pero despois, as malleiras máis grandes leveinas del", relata.
A Noemí o seu ex pegoulle, segundo a súa versión, porque choraba a morte da súa nai, provocoulle tres abortos e mesmo lle pegou no único embarazo que chegou a bo porto, o da súa filla de 16 anos. "Chegoume a pegar na rúa, chegoume a pegar na miña casa, houbo moitas veces xente que o viu, xente que non quixo meterse porque lle tiña medo", engade. Pero é a súa palabra, non ten máis probas, pois as dúas denuncias que presentou antes dexuño de 2007 retirounas ela mesma.
"Non cho podo explicar porque nin eu mesma o entendo. Había unha parte de min que lle tiña moito medo e outra parte de min que o necesitaba. En verdade, el nunca me axudou en nada, ao contrario. Pero eu tiña esa necesidade de telo, tamén pensaba que non ía atopar nada mellor", tenta xustificar esa falta de denuncias.
A situación tamén serve de contexto ao día dos feitos. A sentenza recolle que ela o atacou a el cando estaba recostado no sofá e asestoulle sete puñaladas cunha navalla de cinco centímetros ata que el incorporouse, iniciouse un forcexo no que ela tamén resultou ferida e fuxiu. Ela ten unha versión distinta, que a Audiencia non considerou probada. O que relata é que aquel día tiveron "unha de tantas rifas que tivemos, que tiñamos sempre". Adoitaba calar e meterse nunha habitación, pero ese día "decidín non quedarme quieta, collín o primeiro que tiven a man e deille ata que me deixou tranquila". Tras a agresión, el colleu a alta voluntaria no hospital ese mesmo día e un xulgado de violencia sobre a muller ditou a orde de afastamento mutua que ambos incumpriron.
Un elemento para ter en conta neste caso é que Noemí e o seu ex noivo teñen unha filla en común. Na actualidade ten 16 anos e ningún dos dous ten a custodia, senón que lle foi entregada en acollida á irmá del.
Nestes dez anos transcorridos, tamén esa loita foi longa, pois Noemí enfrontouse como acusada a uns 130 xuízos, segundo os seus cálculos, por denuncias presentadas por el e a súa familia contra ela polos motivos máis variados, desde drogas ata malos tratos á súa filla. Non foi condenada por ningunha destas causas, pero si ten unhas catro sentencias na súa contra, todas elas porque "perdín os papeis na sala". O que máis duro se lle fixo foi perder á súa filla, "o que máis doe".