Romanía: a sorpresa de Europa
Por Marga Díaz
Romanía: un país aínda descoñecido, enigmático e case incomprendido. Máis aló da lendaria Transilvania e do terror que inspiraba a lenda de Drácula, a terra de Vlad Tepes o heroe e vilán que inspirou a Bram Stoker esconde tesouros inimaxinables: pobos medievais excepcionalmente conservados, castelos empolicados a rocas impoñentes e igrexas e mosteiros ancestrais, todo iso enmarcado no verde intenso duns bosques e prados infinitos.
O punto de partida para percorrer o país, non pode ser outro que a súa capital Bucarest: ata ela chegamos en voo directo e desde aquí refaremos a maleta e poñeremos rumbo cara á Romanía máis auténtica, pero antes poderemos coñecer un anaquiño da historia e a vida do país a través desta bela capital.
Bucarest é unha gran cidade, fermosa e vibrante, por algo é coñecida como o pequeno París do Leste. Aínda que a súa icona máis soada é o enorme Palacio do Parlamento, unha obra da época de Ceausescu testemuña da súa megalomanía, non é con todo nin de lonxe a construción máis fermosa da capital romanesa.
As avenidas de Bucarest están repletas de edificios señoriales: O Ateneo Romanés, a Ópera Nacional, as Embaixadas, o Banco Nacional, ou os Palacios que acollen distintos museos son a testemuña das mellores épocas do país. Desde a avenida Kiseleff, flanqueada por enormes árbores que nos introduce a través do gran Arco de Triunfo na parte máis céntrica da cidade, ata a Avenida Vitoria (Calea Victoriei) xa en pleno casco antigo. As rúas pequenas que atravesan o vello Bucarest tamén sobordan encanto: a Pasaxe Macca Vilacroose coa súa bóveda acristalada de estilo parisiense, a rúa Francesa ou a alegre Pasajul Victoriei recuberta de coloridos paraugas.
A cidade conta con grandes prazas, centros neurálxicos que absorben o trafego diario de turistas e habitantes. A Piata Revolutiei, a Piata Victoriei ou as céntricas Piata Universitatii desde onde parten moitos dos itinerarios para coñecer a cidade e a Piata Unirii, sede antiga do mercado, que na actualidade cedeu o protagonismo á auga coas súas máis de corenta fontes que nas noites da fin de semana dan cor á atmosfera cun espectáculo de luces e son.
A noite en Bucarest é moi animada, especialmente con bo tempo, cando as terrazas do Barrio Lipscani exhiben o seu mobiliario ás veces chill out ás veces vangardista, en rechamantes cores. Este é o verdadeiro corazón do vello Bucarest, renovado con pintorescas tendas, galerías e locais de lecer. Os bares e restaurantes do Casco Antigo teñen un encanto especial xa que conservan todo o seu sabor tradicional: o Hanu Lui Manuc unha antiga pousada de caravanas coa súa lendaria arquitectura de madeira e o Caru Cu Bere unha xoia en estilo gótico que permite gozar da cociña romanesa con música en directo, asómbrannos co seu esmerada e característica decoración.
Ao nacer o día, o dourado das cúpulas da Igrexa Rusa de San Nicolás reforza o brillo dunha mañá asollada. Se nos achegamos ao Curtea Veche, barrio do vello Bucarest e epicentro do lecer nocturno, o aspecto é moi diferente: a Igrexa e pequeno Mosteiro de Stavropoleos mostra a súa fermosa arquitectura. É imposible resistirse a inmortalizar o seu belo claustro en máis dunha ducia de fotos antes de entrar a coñecer o interior desta marabilla do século XVIII. Dentro xa non procede a cámara pois o respecto é máximo, sobre todo se se está oficiando unha das cerimonias relixiosas. Entón só quédanos deslizar en silencio a mirada polas fermosas pinturas que recubren as súas vellas paredes.
Bucarest é ademais un referente cultural de Europa: o Museo de Historia Natural, O Nacional de Arte ou o George Enescu relacionado coa música resultan de gran interese, aínda que seguramente o máis representativo e un dos máis entretidos sexa o Museo Satului. No medio do frondoso Parque Herastrau este Museo da Aldea lévanos a unha viaxe por toda Romanía a través das súas construcións máis características: igrexas, muíños, noras e casas típicas das diferentes culturas rodeadas de bosque e asomadas ao Lago Herastrau parecen unha boa opción para pechar o noso breve paso pola capital.
Así é que ao seguinte amencer aventurámonos a saír de Bucarest, poñendo roteiro a través de bucólicos vales e sinuosas estradas para reencontrarnos coa Romanía máis auténtica: Maramures é un lugar ancorado no pasado. Atravesar os seus campos verdes salpicados de estruturas cubertas de palla, tan similares aos antigos " palleiros" fainos retroceder case cen anos cando o rural galego sobrevivía grazas ao traballo do campo. As similitudes con Galicia son máis que evidentes: pequenas leiras pechadas con enreixados de madeira, mulleres tocadas con pano, vellos carros tirados por animais e esa choiva fina que nos acompaña todo o camiño e que aos galegos dános tanta morriña.
Con todo chegar a Maramures nun día de orballo e néboa é case un agasallo. Os puntiagudos campanarios e torrecillas das vellas igrexas de madeira despuntan entre un ceo brumoso achegando un aire de misterio moi evocador. É tan fermoso a paisaxe que nos rodea que case nos esquecemos de que en poucos quilómetros chegaremos ao obxectivo principal da nosa viaxe, visitar as máis importantes Iglesias de Madeira protexidas pola UNESCO: as de Plopis, Surdesti, Desesti, Leud, Izei, Rogoz ou Budesti todas elas coas súas torres esveltas e desafiantes en permanente contraste co grosor da escura madeira que as caracteriza. Son lugares tan especiais que calquera detalle convértese en escusa para inmortalizar en foto: as telarañas que cobren as tumbas dun agreste e diminuto cemiterio, o rocío que escorrega nas grosas vigas de madeira ou o contraste dos escuros muros fronte ao verde intenso do campo circundante e á gris e persistente orballo.
Unha vez visitadas as máis importantes poñemos roteiro cara ao Mosteiro de Barsana, moi diferente ao resto de templos. Un coidado xardín acolle o complexo de edificios que inclúe a igrexa e o mosteiro aínda habitado por monxas, abarcando un enorme miradoiro de vistas impresionantes ás montañas. O punto final perfecto para este roteiro pola fermosa rexión de Maramures.
O día seguinte amence diferente, cun sol tan radiante que nos fai sentir por centos de quilómetros do noso itinerario anterior así que continuamos motivados cara ao outro gran obxectivo da viaxe: as Igrexas e Mosteiros da Bucovina. Nunha mañá cegadora, o roteiro pola Romanía máis rural novamente mergúllanos nunha paisaxe de ilusión, aínda que aquí o verde dos prados intensifícase con frondosas arboledas de piñeiros e abetos que salpican os suaves cumes. Atravesamos rexións cruzadas por regatos e belos Parques
Naturais, pobos de fachadas coloridas onde a madeira segue estando moi presente en pequenos santuarios, en pozos artesáns ou en vellas naves habilitadas para o gando. Por fin chegamos ao primeiro Mosteiro do noso roteiro. Pouco lle debeu custar á UNESCO decidir a súa Candidatura Mundial, pois a beleza e orixinalidade destes templos xustifican sobradamente a súa necesidade de conservación. Os muros exteriores conservan coloridos frescos. Predominan os tons azuis, verdes e vermellos tan vivos que parecen unha auténtica biblia debuxada a modo de cómic pola man dalgún pintor xenial. O interior dos templos é igualmente rico en ornamentación e colorido. Unha especie de Síndrome de Stendhal perséguenos de templo en templo: Sucevita, Moldovita, Humor, Dragomirna, Putna e finalmente Voronet, considerado a Capela Sixtina do leste pola calidade dos seus frescos, especialmente pola representación do Xuízo Final e polos seus tons únicos dun azul brillante imposible de imitar xa coñecido como "azul Voronet". O percorrido resultou esgotador e a noite empeza a ensombrecer o brillo dos coloridos pigmentos, pero prevalece a sensación de coñecer unha das marabillas do mundo e ademais, dun soño cumprido.
O camiño de regreso a Bucarest é longo, así que teremos que ir facendo paradas en roteiro por eses pobos da Transilvania medieval: Sibiu, Brasov, Siguisoara... Pero iso é xa outra historia.
Marga Díaz
http://viajesvagalume.blogspot.com/
Relacionadas:
-
O cemiterio alegre
Por Marga Díaz |
-
O soño do Courel: de roteiro privilexiado a Xeoparque da Unesco
Por Marga Díaz |
-
Descubrindo Valencia
Por Marga Díaz |
-
Egeria: a primeira viaxeira, muller e galega
Por Marga Díaz |
-
Berlín: cultura, integración e vangarda
Por Marga Díaz |
-
Galicia, terra de cultura e patrimonio
Por Marga Díaz |
-
Venecia, moito máis que pontes e canais
Por Marga Díaz |
-
'A máxica Pontevedra' faise oco na revista Viaxes National Geographic
Por Redacción |