"Deberiamos estar informados, pero non sobreinformados. Son noticias moi duras de manexar e iso alimenta o noso malestar"
Por Natalia Puga
As medidas de confinamento e illamento social e a situación xeral de emerxencia sanitaria que están a vivir o conxunto da poboación polo avance de coronavirus afectan de forma inevitable ao estado de ánimo e benestar e estabilidade psicolóxicos. Para tentar entender que nos pasa e saber como tentar afrontar a situación, a psicóloga pontevedresa Julita Touriño Araújo achega pequenas pautas e consellos que poden axudar a soportala o mellor posible.
Desde a súa experiencia nun gabinete de psicoloxía en Pontevedra e como integrante da Comisión Coordinadora do Grupo de Intervención Psicolóxica en Catástrofes e Emerxencias (GIPCE) do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia, Julita Touriño insiste en que, dalgunha maneira, hai que ter en conta que "sentir todas as emocións que estamos a sentir, temor, angustia, rabia… é normal, natural" e tamén o é ter certo grao de temor.
Á vista destas circunstancias, o primeiro consello que dá para afrontar esta situación é que é necesario "buscar formas de canalizar estas emocións". "Son normais, pero iso ou significa que non teñamos mecanismos para canalizar esas emocións. Se me sinto enfadada con algo, teño que buscar a forma de canalizar ese enfado", explica, e recomenda actuar respecto diso: "temos que ir manexándoo aos poucos, ir facendo cousas que nos axuden a adaptarnos día a día".
NO DÍA A DÍA NA CASA: AS RUTINAS
Julita Touriño insiste en que "as rutinas nos axudan". Do mesmo xeito que antes do confinamento tiñamos rutinas fóra de casa, "agora temos que establecer rutinas dentro de casa". Así, aconsella establecernos nosos propios horarios para o teletraballo, non saltarnos ningunha comida nin os seus horarios habituais, manter hábitos de exercicio e manternos activos a nivel persoal e social, "manternos en contacto con familiares e amigos".
Por norma xeral, todo consiste en seguir facendo cousas que "dalgunha maneira nos axuden a entender que isto é algo que está fóra do habitual, pero iso non significa que non teñamos capacidades para poder adaptarnos".
COMO ACTUAR COS NENOS: EVITAR A SOBREINFORMACIÓN
Á hora de falar do impacto emocional do confinamento, moitas veces déixase ao carón á poboación máis nova, menores en idade escolar ou preescolar aos que a vida lle ha cambiado por completa desde que, xa antes de activarse o estado de alarma, suspendéronse as clases. Sobre a súa situación, Julita Touriño sostén que "hai que ter en conta que eles tamén están sobreinformados, como nós".
"Temos que facer o posible por darlles información adaptada á súa idade, que poidan entender, e toda esa sobreinformación deixala de lado". Este consello tamén o aplica para os adultos: "Deberiamos estar informados, pero non sobreinformados, conectarnos cos medios de información a unha hora determinada, pola mañá, ao mediodía ou pola noite, para manter esa información actualizada, pero non estar todo o tempo conectados porque iso alimenta o noso temor, a nosa angustia, a nosa inquietude. Son noticias moi duras de manexar e iso alimenta o noso malestar".
A IDADE ESCOLAR SEN ESCOLA: MANTER HORARIOS
Para ese confinamento con nenos, o principal consello é "establecer horarios", manter esas rutinas que lles dá o colexio, "tentar, na medida do posible, que continúen con esa actividade escolar que se interrompeu por esa situación".
Así, trátase de marcar horas para o estudo de cada materia e tamén para o descanso, a modo de recreo, e tamén de non alterar, por exemplo, as horas de soño, "se se deitaban ás nove, ás nove hai que deitalos agora, un pouco flexibles, pero manter as horas de sono, o exercicio, os hábitos de alimentación, cousas que van axudar a manter a saúde física e mental".
A idea é "manter un horario máis ou menos parecido ao que tiñan antes do confinamento" porque "a medida que imos establecendo rutinas, o que imos establecer é seguridade, tranquilidade, que é o obxectivo final, seguir facendo noso día a día, adaptándoo á nosa situación actual".
Nese día a día debe haber, polas tardes, "espazos para compartir, cousas que antes non faciamos, como xogar con eles por falta de tempo", tamén xogar a algo en familia, a un xogo grupal porque "son cousas que divirten e o humor e a diversión son elementos xeniais para desestresar, para axudar á tranquilidade, á calma, para descomprimir toda a presión que cae dentro das casas".
ANTE OS FALECEMENTOS: O DIFÍCIL DUELO SEN DESPEDIDA
O aumento dos falecementos e as restricións que se están dando para a celebración de velorios e enterros implica que á dificultade de asimilar unha perda se engada a imposibilidade dun proceso de duelo normal. Segundo explica esta psicóloga "estas circunstancias de non ter ese espazo para poder despedirse persoalmente, vai facer que a situación de duelo se poida chegar a complicar un pouco".
O índice alto de contagios implica "evitar que as persoas se poidan despedir de modo adecuado das súas persoas queridas". Que se pode facer? Julita Touriño recomenda "buscar canles ou vías diferentes de despedida", tales como "cartas de despedida explicando as sensacións, pensamentos, sentimentos…". "A carta vai ser para expresarnos nós, para facer ese inicio de despedida dese xeito porque non temos outra canle".
ILLADO EN SOLEDAD: FOMENTAR AS REDES SOCIAIS
Para aquelas persoas ás que o estado de alarma lles chegou sós en casa tamén hai pautas específicas nas que a rutina é moi importante e, sobre todo, "manterte conectado co exterior". "Agora mesmo as redes sociais axúdannos, ten ese factor de conexión co outro, é bo utilizalas para manternos conectados con persoas coas que, por exemplo, por falta de tempo, levamos tempo sen falar".
"É o momento de restablecer esa rede social que perdemos, é unha oportunidade. E tamén manterse conectados cos nosos seres queridos. É a maneira de soportar a soidade desde casa", explica esta psicóloga, que engade que tamén se abre unha oportunidade de "establecer conexión cos veciños, cos que ás veces só dicímonos ola e adeus".
POSIBILIDADES DE CAER EN DEPRESIÓN OU ANSIEDADE
Julita Touriño recoñece que "a situación de illamento e de confinamento pode dar lugar a que ocorran (cadros de ansiedade e depresión), sobre todo, porque se se alonga implica unha maior incerteza. As persoas manexamos moi mal o tema de non saber que vai ocorrer".
No caso de que aparezan eses cadros de ansiedade ou depresión, "hai que entender que son reaccións normais", que "é normal sentirse angustiado, con síntomas de desesperanza, de malestar". Respecto diso, explica que "a forma como nos enfrontemos a todo é o que vai axudarnos a adaptarnos a esta situación e iso pode dera lugar a que non sexa posible adaptarnos, pola propia reacción persoal". Se unha persoa se atopa nesa situación, o importante é pedir axuda, "ben comentando a alguén próximo, ou unha derivación profesional".
Os profesionais da Psicoloxía seguen realizando atención aos seus pacientes por videoconferencia ou vía telefónica ou correo electrónico e, a través do Colexio, préstase tamén atención en caso necesario.
Relacionadas:
-
RADIO.- A covid-19 aumentou o estrés, a ansiedade, os trastornos do soño e a irascibilidade
Por Marisa Ciordia |
-
O psicólogo deportivo Iago Roel resolve dúbidas sobre a corentena expostas por deportistas de elite de Pontevedra
Por Manu Otero | Creada e actualizada
-
As familias con falecidos durante a crise sanitaria recibirán un pésame personalizado do Concello
Por Redacción |
-
Un blogue con actividades e rutinas para facer máis levadío o confinamento
Por Redacción |
-
Concurso de espantallos para combater o aburrimento da corentena en Cerponzóns
Por Redacción |