O pontevedrés que cambiou a cámara polos fogóns e burlou a crise e a pandemia desde Holanda
Por Manu Otero
Fingerz e Lino son o restaurante e hotel que o pontevedrés Fran Casariego rexenta na cidade holandesa de Nijmegen. Pero el non é chef nin hostaleiro, é un fotógrafo de profesión que no 2010 deixou un traballo "no que me estaba aburrindo" para lanzarse á aventura nun país do que non coñecía nin o idioma. Unha década, unha crise, unha pandemia, e "moitísimo traballo" despois pode dicirse que gañou a aposta.
O seu crecemento no mundo dos fogóns non foi un camiño de rosas. De feito, abrazou esa profesión porque era a única saída laboral dispoñible para un mozo estranxeiro que non falaba holandés nunha cidade de pouco máis de 150.000 habitantes á que se mudou coa súa noiva Marta, que tamén deixou o seu emprego para buscar novos retos. "Eu estudei fotografía e ela traballaba como estilista de moda. Estabamos ben, na zona de confort, con dous soldos bos, pero non había posibilidades de mellorar", explica Casariego as razóns que os levaron a emigrar.
"Queriamos irnos fóra para aprender idiomas. Buscamos proxectos de voluntariado pero non nos aceptaban aos dous, eu tiña un amigo en Nijmegen e viñémonos para aquí", relata a súa chegada a esta cidade que se atopa a pouco máis dunha hora en tren de Ámsterdam. "Lémbrame un pouco a Pontevedra, ten unha centro histórico que é onde teño o restaurante e o hotel e tampouco é demasiado grande", compara coa morriña da que ningún galego emigrado é capaz de desposuírse.
"Comecei de fregapratos e en pouco tempo xa foron xurdindo oportunidades. A min sempre me gustou cociñar e nun mes xa estaba ao facer", afirma con orgullo. "Pero eu teño ambición e non vin a Holanda para ser fregapratos, vin para o máximo, púxenlle empeño, moito traballo e fun ascendendo". En poucos anos xa traballaba na cociña dun restaurante de estrela Michelin. "Tentei ser chef, pero saíume mal, a cociña e o ego deste tipo de restaurantes non son para min", recoñece Casariego.
Pero, como di o refrán, cando se pecha unha porta ábrese unha xanela e Fran volveu subir a aposta. "Había un restaurante vegano que non ía ben, así que collín o traspaso cunha oferta moi boa: 18.000 euros. Pero eu só tiña 5.000 euros aforrados", lembra o emprendedor. Foi nese momento cando naceu unha relación que fixo posible o seu éxito. O propietario do inmoble confiou nel e converteuse nunha sorte de socio capitalista ao que moi pronto Casariego puido ir devolvéndolle o investimento.
Fingerz naceu en novembro do 2016 como un restaurante de comida lixeira, en Holanda as enchentes e as longas sobremesas non se levan. De feito, nos seus primeiros anos só servían bocadillos fríos. A venda de alcol, nin cervexa nin viño, están permitidos neste tipo de establecementos e o concello de Nijmegen non concedía novas licenzas de restaurantes. "Non daba moito diñeiro", admite Fran.
O seu soño volvía cambalearse. Urxía dar un novo golpe de temón. "Nijmegen ten un grave problema de falta de habitacións de hotel e despois de negociar co goberno local, a única opción de conseguir licenza de restaurante era abrir un hotel", explica o pontevedrés. De novo apareceu o propietario do inmoble para apoiar o proxecto e converter unha antiga residencia de estudantes nun pequeno e acolledor hotel.
En setembro do 2019, Lino abriu as súas portas e o caderno de reservas comezou a encherse moi pronto. A boa acollida do hotel permitiu a Fran centrarse e potenciar o restaurante. "Empecei a vender pinchos á española, pero tamén tacos e receitas típicas doutros lugares", explica o emprendedor que "non foi ata hai tres semanas cando decidín colocar unha bandeira de España. Percateime de que á xente o que máis lle gustaba era a comida española", detalla. Os bocadillos, a tortilla e a paella, á que el lle deu un xiro engadíndolle un entrecosto de 200 gramos, fan as delicias dos holandeses.
Nove anos despois da súa aterraxe nos Países Baixos, despois de ver como a crise destruía empregos e empresas en España, Fran Casariego lograra o que buscaba. Ata que chegou o 2020 e o 14 de marzo a pandemia do coronavirus obrigou a pechar os seus dous negocios.
"Canceláronse todas as reservas, baleirouse o verán", lembra aínda con angustia. "Eu non podía quedarme na casa porque o diñeiro íase, necesitaba polo menos 140 euros ao día para cubrir os gastos do restaurante", explica Fran a meta que se marcou desde o minuto uno da pandemia.
"Decidimos quedarnos nunha habitación do hotel para evitar contaxiarnos e abrín o restaurante ofrecendo cafés e pasteis para levar", narra o Casariego a súa volta para empezar. "A xente foi moi solidaria e iso é de agradecer", confesa ao lembrar que os seus veciños acudían ao restaurante para comprar bonos de comida e facer reservas para trocar cando regresase a normalidade. "Nun mes xa estaba no 70 % da facturación habitual", rememora aínda sorprendido.
Sen turismo, reactivar un hotel era tamén unha empresa complicada. Pero este pontevedrés de 37 anos orientou o negocio ao aluguer de habitacións para persoas que necesitasen un aloxamento puntual. "Tivemos reservas para un mes ou dous meses de persoas que estaban con mudanzas", exemplifica Casariego o cliente habitual desta primavera.
Así conseguiu navegar ata o mes de xuño, cando o "lockdown" (peche por emerxencia) concluíu en Holanda. Durante o estado de alarma, o goberno holandés lanzou dous paquetes de axudas para salvar ás empresas que, como en España, non contentaron a todo o mundo. "Primeiro deron 4.000 euros a todas as empresas, a min veume ben pero a empresas grandes esa cantidade non lle é de gran axuda", admite Fran. A outra medida gobernamental consistiu en asumir o 75 % do soldo de todos os empregados fixos, unha medida diferente aos Ertes propostos polo goberno español. "Eu só teño unha empregada fixa e despois do primeiro mes xa volvín contratala porque o negocio seguía funcionando", sinala.
Coa reapertura tampouco volveu a normalidade. "Reducíronnos o aforo no interior", declara Fran que tivo que pasar de 12 a 7 mesas. Con todo, o concello liberalizou as terrazas. "Se os veciños estaban de acordo, podiamos ampliar as terrazas e tiven moita sorte, de novo axudáronme e coloquei mesas na fachada de en fronte e no escaparate da tenda do lado", afirma novamente agradecido ao apoio da súa comunidade.
As medidas de prevención que deben aplicar son similares ás españolas. Manter a distancia de seguridade e lavado constante de mans é obrigatorio, pero non o uso de máscara. "É recomendable e creo que pronto o farán obrigatorio", intúe Fran. No que si son estritos é no requirimento de rexistrar os datos de todos os clientes do hotel e restaurante. "As reservas son obrigatorias, téñennos que deixar os seus datos", remarca.
Pero aínda hai máis. "Só pode haber catro comensais por mesa, aínda que sexan familiares, senón conviven na mesma casa, non poden sentar máis de catro". Iso dun grupo de dez amigos ao redor dunha mesa de terraza soa a película de ficción en centroeuropa. "Pero iso é un grupo", solta con incredulidade Casariego ao escoitar que en España non existe unha restrición tan esixente.
Coa chegada da segunda onda, que comeza a facerse notar xa en Holanda, o goberno non tardou en endurecer as medidas. "Puxéronnos un toque de queda, ás 22 temos que pechar e deixar de servir unha hora antes. E se hai contaminación o concello obríganos a pechar", declara o pontevedrés preocupado porque o novo horario prexudica aos bares de copas. "A xente ía tomarse algo a eses locais despois de cear, agora non poden", sostén apenado por unha situación que boa parte do lecer nocturno do seu Pontevedra leva padecendo desde o inicio da desescalada.
Relacionadas:
-
Maica Larriba agradece o esforzo da hostalería de Pontevedra na aplicación das normas anticovid
Por Redacción |
-
O lecer nocturno da Hostalería de Pontevedra pide á Xunta un plan de rescate
Por Redacción |
-
A Federación Provincial de Empresarios de Hostalería solicita xudicialmente a reapertura dos seus establecementos
Por Redacción |
-
Asociación de Hostaleiros: "estase a criminalizar o lecer nocturno polas actitudes irresponsables de determinadas persoas"
Por Redacción |
-
Ampliación do horario de peche de veladores durante o verán
Por Redacción |