Entre aplausos e aclamacións de "benvido compañeiro", Pablo Costas, o mariñeiro galego retido en Iemen durante case un ano acusado de pesca ilegal, regresou este sábado á súa vila natal, a de Bueu, a cuxos veciños agradeceu a presión "fundamental" que exerceron para a súa liberación.

"Bueu salvoume a vida. Estou moi agradecido a todos", sinalou Costas, que recén chegado en coche desde Madrid, onde aterrou onte procedente do Cairo, recoñeceu estar "súper canso" pero entendía que "tocaba estar aquí aínda que fora arrastro".

Explicou que "non podo case nin mover as pernas" e a súa saúde resentiuse pola "inactividade" e a falta de alimentación, tras once meses no interior do seu barco, o Cobija, pero antes de descansar "tiña que agradecer todo o que este pobo fixo por min".

Tras reiterar que "teño a conciencia moi tranquila", Costas lamentou a "irresponsabilidade" do Goberno español por "manter o discurso oficial" de Australia, o país que o denunciou por pesca legal, e das autoridades iemenís.

Agora, destacou, "está a desmantelarse toda a mentira", porque insiste en que "nunca vin diante" a suposta denuncia e todo se baseou en "especulacións" que, ao saír xa do país, "iranse desvanecendo como o fume".

"Ao marchar a presa, o obxectivo ao que podían sacar diñeiro… quedará en nada", subliñou o mariñeiro galego, que cualificou de "gánsteres políticos" ás autoridades australianas, ao goberno militar de Iemen ou á embaixada española en Riad (Arabia Saudita).

Entende que "se sumaron todos" para converter toda a súa estancia en Iemen en toda unha odisea porque "nos chantaxearon e quixeron matarme de fame", aínda que engade que a pesar de que "aínda que moita xente me maltratou, non gardo rancor a ninguén".

Pablo Costas defende que "non son exemplo de nada", pero si quixo deixar claro que "non son un delincuente" porque "sempre traballei con bandeira e con licenza", algo que segundo engadiu "hai a quen non lle gusta porque queren explotar eles os recursos".

"O lobby canguro -en referencia a Australia- está sempre alerta", denunciou o capitán do Cobija, que acusou ao país oceánico de ter como "prioridade" o acaparamiento dos recursos pesqueiros, reducindo todo o seu conflito a un "problema económico".

Agora, xa en casa, espéralle un exhaustivo recoñecemento médico e un merecido descanso coa súa familia, á que facía dous anos que non vía. As bágoas brótanlle cando rememora o seu reencontro porque "a emoción foi tan grande que non pode dicir nada".

A pesar de todo o ocorrido ten claro que volverá traballar no mar "cando me recupere fisicamente" porque deixou claro que "é a miña profesión, que vou facer se non?, aínda que engadindo que "agora terei máis coidado porque estes cans morden".

"Eu non me dobrego ante ninguén e menos cando é un tema de xustiza", apuntou Pablo Costas, que reitera que "o único que non me sacaron son as miñas conviccións", algo que mantería "aínda que me levase á morte".

Iso si, recoñece que todo este "calvario" fíxolle reflexionar a nivel persoal porque "estas experiencias cámbianche a orientación e as prioridades" e convenceuse de que "non hai que estar enfrascado no traballo e no diñeiro, hai que coidar á familia e aos amigos".

Pantalla completa