O regreso máis triste da tripulación do Villa de Pitanxo
Por Natalia Puga & Mónica Patxot
O reloxo marcaba as 00.01 horas da madrugada e o aeroporto de Santiago estaba rodeado dunha densa néboa cando un ruxido enxordecedor rompeu o silencio nocturno. No medio da total escuridade, apareceron as luces dun avión. Non se vía nada, pero non foi necesario para percibir a solemnidade do momento. Fíxose o silencio.
Acababa de tomar terra o avión A-400 do Exército do Aire enviado polo Goberno a Canadá para repatriar a España aos tres sobreviventes e a cinco dos falecidos no naufraxio do Villa de Pitanxo o pasado martes en augas de Terranova.
Era o seu regreso máis triste, despois de percorrer os 3.000 quilómetros que separan San Xoán de Terranova da capital galega e de deixar polo camiño 12 desaparecidos tragados polo Atlántico.
Chegaba con varias horas de atraso sobre a hora prevista, cando faltaban pouco máis de cinco horas para que se cumprise unha semana do afundimento, e encerraba toda a dor dunha traxedia que non se lembraba desde que o Marbel cobrouse 27 vidas fronte ás Illas Cíes en 1978.
Nunha sala do aeroporto civil de Santiago esperaban as familias dos falecidos e desaparecidos e no aeródromo militar, as dos tres sobreviventes. Cos primeiros, estaba unha comitiva institucional encabezada polo presidente do Goberno, Pedro Sánchez; o ministro de Agricultura, Pesca e Alimentación, Luís Planas; o presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo; a conselleira galega de Pesca, Rosa Quintana; o delegado do Goberno en Galicia, José Miñones; e a subdelegada do Goberno en Pontevedra, Maica Larriba.
A pé de pista ao aeródromo militar de Santiago achegaríase pouco despois de aterrar as autoridades e as familias dos sobreviventes e os cinco falecidos cuxos corpos voaron desde San Xoán de Terranova, pero antes tivo lugar unha reunión con todas as familias dos falecidos e desaparecidos, tamén a do mariñeiro e patrón de pesca Juan Antonio Cordeiro, que se desprazou desde Huelva. O seu é un dos cadáveres rescatados.
Tras esa reunión, as familias abandonaron o aeroporto a bordo de dous autobuses, polo menos un deles fretado polo Concello de Marín, e as autoridades dirixíronse á pista. Ao redor das 1.20 horas produciuse o momento máis doloroso, solemne e protocolario da noite. No medio dun silencio sepulcral, empezaron a baixar do avión os corpos dos falecidos.
Un a un, os corpos foron trasladados aos cinco coches fúnebres que agardaban na pista, e que chegaran sobre as dez da noite ao aeroporto. Tan só baixaron cinco corpos porque os outros catro rescatádevos serán repatriados a Perú, o seu lugar de orixe. Unha hora despois, preto das 2.30 da madrugada, os coches abandonaron o aeroporto.
Os familiares dos 12 mariñeiros que seguen desaparecidos non puideron ver o momento. Pasada a unha da madrugada, abandonaron o aeroporto e unha representación das familias compareceu ante os medios de comunicación no medio da rotonda de acceso ao aeródromo militar.
Maria José De Pazo, filla de Francisco de Pazo, tripulante que segue desaparecido, actuou de portavoz e trasladou que pediran a Sánchez maior implicación do Goberno de España para que se renove a procura dos 12 desaparecidos e que, tras falar con el, decidiron "darlle un voto de confianza un tempo".
Na reunión, Sánchez saudou e deu o pésame un a un a todos os familiares presentes e, a continuación, as familias trasladáronlle catro peticións.
A primeira foi que se comprometa a pedirlle á Organización de Pesqueiras do Atlántico Norte (NAFO) "que se activen todos os barcos que pescan ou transitan" pola zona, que se lles poña unha alarma de avistamento. A segunda, que se solicite ao servizo de salvamento canadense que se active o recoñecemento, que saian as aeronaves en modo de recoñecemento nas augas de NAFO.
A terceira petición é unha "reunión urxente" co director xeral da Mariña Mercante, Benito Núñez Quintanilla, como responsable de coordinar con Canadá o dispositivo de salvamento. E a cuarta, pedir medios españois no operativo de procura, entre eles barcos Supply con robot que se poden mergullar a 3.000 metros de profundidade e fragatas F100, así como todos os medios que poida poñer España.
Sánchez "escoitou a todos", eles déronlle a queixa de que "non perciben" que "se estivese facendo ningún tipo de acción" e el respondeu "que se está facendo todo o posible, pero que era un traballo arduo".
A pesar de que lle darán un voto de confianza, os familiares advertíronlle que van estar "vixiantes". Kevin González, fillo de Fernando González, tamén desaparecido, lembroulle que "precisamos feitos".
Na súa comparecencia ante os medios, as familias agradeceron o seu apoio aos achegados dos cinco falecidos que acudiron a recoller aos corpos dos seus achegados, pois "hoxe para eles é un día duro" e, a pesar de todo, "viñeron alí e dixeron que nos apoiaban".
A aterraxe produciuse sen presenza dos medios de comunicación, que non puideron acceder ao aeródromo, aínda que si lograron retratar de lonxe o momento en que tocou terra, no medio dun silencio mudo.
Relacionadas:
-
Barallan tecnoloxía viguesa par dar un paso máis na procura do Villa de Pitanxo: baixar ao pecio con robots sumerxibles
Por Natalia Puga |
-
"Compromiso firme" do Goberno de "seguir buscando" os desaparecidos do Villa de Pitanxo
Por Natalia Puga & Mónica Patxot & Diego Espiño |
-
Lamentan que "en ningún momento" explicaran ás familias as causas do naufraxio do Villa de Pitanxo
Por Alejandro Espiño |
-
Feijóo apela a ter unha "mínima humanidade" e retomar a busca dos desaparecidos
Por Natalia Puga & Mónica Patxot & Alejandro Espiño |