A profesión paterna e posteriormente os estudos universitarios fixeron que Adrián Rodríguez pasase a súa infancia e primeira mocidade entre Vigo, Ferrol, Ribadeo e Santiago. Con todo, é Pontevedra onde botou raíces e de onde afirma non querer saír. Isto despois de que unha concatenación de casualidades leváseno ata a redacción de Diario de Pontevedra.
Nesta Playlist de PontevedraViva Radio declárase "moi maniático" e de acusado sentido da responsabilidade "ata o exceso". Un "cocinillas" para algúns pratos concretos: o arroz con pota, a tortilla, os revoltos e a pasta; e de "caer rendido" ante a nova cociña. Tiña temperá vocación xornalística, pero certas visicitudes coas cualificacións levárono a licenciarse en Ciencias Políticas. Aínda que di que non conseguiu adaptarse ao mundo universitario ata o último curso, de Santiago tróuxose unha licenciatura e á que sería a súa muller.
E falando de mulleres, a súa nai era a que lle abocou aos seus inicios musicais con vinilos dos 60 e os 70. Musicalmente apunta que quedou a comezos do século XXI; aínda que os seus dous fillos pequenos, André e Antonio, seguro que farán de cicerones. A súa primeira cassette era de Siniestro Total, prestoulla a un colega e esnaquizouna de tanto escoitala. Tamén prestou o seu primeiro CD, de Eric Clapton, e nunca máis o volveu a ver. Minto, regaláronllo posteriormente para paliar o errado préstamo. E tampouco lle devolveron un libro que xa avanzaba o final: "Saber perder" de David Trueba. Con todo isto Adrián, cólgache o cartel aquel de: nin fío, nin dou, nin presto.