Este mes de setembro Pontevedra acolleu o Segundo Congreso Galego de Adopción a instancia de Manaia, a asociación galega de axuda á adopción. Para os pais supón, como sinalan, unha convocatoria de axuda para resolver dúbidas e problemas. Engaden que "é grave que sexa a iniciativa social, a que promove estes congresos e non a administración, aínda que contemos coa súa axuda".
Precisamente este é un dos puntos en que inciden: "necesitamos moito avance. Noutros lugares fanse as cousas mellor, isto non significa que en Galicia non haxa bos profesionais, pero fannos falta máis medios. Congresos como este serven para empuxar á administración a que poña máis recursos". Euskadi parece ser a comunidade autónoma exemplarizante.
Magdalena Otero Martínez, psicóloga, especialista en adopción, teraupeta familiar e codirectora de Paradoxo, engade outro punto de partida sobre esta cuestión cambiar a idea de que é a adopción, "porque se ten unha idea moi errónea". Da súa experiencia extrae que o exceso de protección dos nenos ante a vida, "failles pasar dunha burbulla de cristal ao botellón; e hai un salto brutal. Así te atopas que non son autonómos, non teñen criterio, responsabilidade... hai que educalos desde o minuto cero e deixalos equivocarse, ser responsables e con capacidade de manexarse na vida".
Antón Mouriz coordinador de proxectos de Manaia e do Programa de Preparación de Apoio e Acompañamento ás Familias Adoptivas conveniado coa Xunta. E ademais de todo ésto "pai adoptado" porque quen decidiu adoptar foi el "a miña filla non puido decidir, e por tanto os esforzos teñen que vir do meu parte para conseguir que a miña filla adópteme a min". Non é o único termo que instan a cambiar, por exemplo, cambiar "solicitude de adopción por ofrecemento de adopción" ou "programas de acompañamento familiar en lugar de seguimento familiar".
Angel Martínez Puente, educador e xerente da Fundación de Apoio á Infancia e do Benestar, FAIBEN. "Non é correcto expor canto esperan os pais para adoptar?, esa non é a pregunta correcta. Os pais ofrécense a adoptar, non xeran dereitos; pero os nenos si teñen dereitos. Non podemos permitirnos unha sociedade sa se hai nenos en espera de adopción. Mentres haxa un neno ao que non lle damos unha familia, que é o seu dereito, estamos a facer algo mal".
Agueda Ruibal, "nai adoptada" e mestra de de Educación Infantil, ademais de membro de CORA e Manaia. Reporta a estas Conversas na Ferrería de PontevedraViva Radio outro aspecto reseñable, o que sucede no ámbito educativo, máxime ante a diversidade que a sociedade presenta actualmente. "Tamén neste é necesario introducir cambios cara a unha educación inclusiva. Aquí igualmente necesitamos moita axuda".