Un pai pontevedrés, condenado a 12 anos de cárcere e a perder a patria potestade por violar á súa filla de 10 anos
Por Natalia Puga
Doce anos de prisión, 21 anos de afastamento e perda da patria potestade. É a condena que debe cumprir un pai pontevedrés por violar á súa filla de tan só 10 anos.
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) acaba de confirmar unha condena previa da sección segunda da Audiencia Provincial de Pontevedra, que lle considera autor dun delito continuado de agresión sexual con acceso carnal sobre a súa filla.
A Sala do Civil e Penal do TSXG confirma os feitos probados pola Audiencia, que sostén que a nai da vítima tiña a súa custodia e a do seu irmán, pero o pai gozaba de visitas e vacacións e violou á súa filla mentres pasaba con el un deses períodos na casa da súa avoa paterna.
O acusado deitábase de noite na mesma cama que a súa filla, e no verán de 2019, aproveitando que quedaba durmida, polo menos en tres ocasiones efectuoulle tocamentos no peito e na vulva e logo, colocándose encima da súa filla, penetrouna a pesar de que a nena, para tratar de evitalo e que cesase a dor que lle causaba na zona vaxinal, tentaba moverse e saír de debaixo do corpo do seu pai.
Tras a primeira ocasión, pola mañá, a menor preguntoulle ao seu pai que lle facía e el díxolle que era un xogo.
Como consecuencia destes feitos, a menor ten síntomas compatibles cun acontecemento traumático de violencia sexual.
Aínda que ocorreu en 2019, ela non denunciou ata 2021. A partir de entón, ao pai suspendéronlle o réxime de visitas con ela e coa súa outro fillo, que xa é maior de idade.
A sentenza inicial, agora confirmada, inclúe para o acusado 17 anos de inhabilitación para calquera profesión ou oficio que conleve contacto regular e directo con menores e o pago dunha indemnización á súa filla, a través da súa nai como representante legal, con 60.000 euros.
O acusado recorreu ante o TSXG pedindo a nulidade da sentenza e do xuízo por quebrantamento das normas ou garantías procesuais poñendo en cuestión a declaración da vítima, considerada a "proba fundamental" xa que non hai outras probas directas neste caso.
Así, o pai tentou atribuír ao testemuño da súa filla unhas connotacións que desvirtúen a credibilidade apuntando como posible causa do seu testemuño "unha denuncia falaz que sería o interese de estar non no ambiente paterno senón no materno pola maior permisividade que atoparía en leste".
Apela, así, a un móbil espurio, o desexo de romper as relacións co pai por causa do maior rigor que este mostra. Con todo, o TSXG considera que a sentenza deu credibilidade á vítima cunha motivación que "só pode ser cualificada de exemplar" e descarta tal posibilidade.
"Resulta contrario a elementais regras de experiencia pensar que unha nena de 9 anos pode chegar a fabular no modo e maneira en que a defensa parece argumentar", sostén o TSXG. E ve "perfectamente entendible" os reparos da menor para convivir co seu pai a partir de 2019, momento no que ten lugar o comezo das agresións. Así, cre que este rexeitamento "máis que suxerir esa suposta animadversión da filla ao pai marca un punto de inflexión nas relacións de ambos que ben pode ser considerado como elemento de reforzo, corroborador, da posición que mantén a vítima".