Conta en PontevedraViva Radio que nunha ocasión Mario Moreno Cantinflas durante unha comida na súa terra mexicana díxolle a José Luis Torrado: "España e México son como dous noivos pero cun enreixado diante".
A medalla e diploma que o Comité Olímpico Mexicano acaba de entregar a José Luis Torrado Casal polo labor que "O Bruxo" fixo durante os Xogos de 1968 levantaron moito balbordo mediático.
Oxalá tamén de conciencias a teor das reitadas ocasións en que este "preparador físico naturista" -como el definiuse nesta charla- repetiu frases como "creme que che digo a verdade", "de corazón de dígoo", "eu non minto", ... E por que insiste tanto nesas máximas? porque custa crer que a bonhomía se trate de ocultar e desacreditar como fixeron coa traxectoria profesional deste mugardés de nacemento.
Neste Cara a cara de PontevedraViva Radio explica o por que do seu apego á cidade do Lérez. "A min namoroume Pontevedra porque no 57 - cando se fixo co título de campión de España de atletismo en 400 metros - compráronlle ao meu pai un televisor con achegas de particulares para que puidese ver ao seu fillo, xa que el estaba paralítico. E dixen, con isto, a min vaime a gañar alguén?. Cheguei roto, pero o meu pai viu ao seu fillo gañar desde a cama."
Aos seus 82 anos e practicamente xubilado - a excepción é o primeiro español campión do mundo en tríatlon, Iván Raña -, segue tendo que xustificarse ante as faladurías sobre o seu patrimonio ou o diñeiro que gañou co seu traballo. No único que "son millonario é en amigos, podo dicir que teño por todo o mundo".
"Son INEF, preparador físico e recuperador. Estiven en sete citas olímpicas, vinte campionatos de europa, once do mundo e en ningún fallei". Con todo hai médicos e corpos técnicos que non só non recoñeceron a súa praxis, senón que lle relegaron e ocultado: "non fago nada que corresponda a un médico, ou a un fisioterapeuta, son preparador físico e recuperador que se basea na natureza".
A "O Bruxo" lle cabrean de forma contundente - puñada na mesa evidénciao - eses lucrativos intereses que rodean a algúns deportistas de elite. Circunstancia que fixo que moitos deles recorresen a el "ás ocultas" para que non transcendese nos seus clubs.
Outro dato que exemplica o que explica é que o mesmo ano no que o ex presidente do COI Juan Antonio Samaranch recibiu a Orde Olímpica na modalidade de ouro, chamaron a Torrado desde Lausana "dicindo que me van a mandar dous billetes para que fósemos a miña muller e eu a Rusia a recoller a de prata. Aínda estou a esperar, non ma deron".
Coñecida é tamén a súa boa man como cociñeiro; algo que lle xurdiu por necesidade, ao ter que alimentar aos atletas que en Corea negáronse a comer carne de can. De aí derivou o seu hábito de cociñar para familia e amigos, alimentando como di "corpo e alma". A pesar de todas as cambadelas que lle puxeron resume a súa vida cunha palabra: felicidade.
Non só deportistas pasaron polas súas mans, fala en PontevedraViva Radio doutras profesións, como empresarios ou toureiros e é mellor escoitar contar esas anécdotas ao propio Torrado que transcribilas. O mesmo que o arranque de xota que se marca como pegada do seu paso por outra cidade que leva dentro, Zaragoza.