Xerardo Torrado Agulla
Directamente e inversamente proporcional
Cando escoitas a unha mosca, polo ruido que fai, antes de que teñas contacto visual co becho, sabes do seu tamaño, xa que o seu zumbido é directamente proporcional o seu tamaño. Pasa algo distinto cos vehículos motorizados. Sempre me estrañou que un camión fora máis silencioso que un coche, un coche que unha moto, e unha moto que unha motocicleta. A menor tamaño, maior capacidade de ruido, pero como din que pasa cas persoas e os seus cerebros: cerebro menos pequeno, tendencia a xerar máis ruido, e é que, como alguén dixo algunha vez, creo que Schopenhauer, a capacidade intelectual dunha persoa é inversamente proporcional a súa capacidade para facer ruido ou para soportalo.
Seica incluso trucan os motores e lle botan aditivos ó carburante para poder facer máis ruido e provocar ruidosas estoupidos. Deben sentir algún tipo de excitación sexual ó escoitar o ruido do motor, e sobre todo cando percorren á cidade de madrugada e despertan a tódala xente, entón deben sentir un auténtico orgasmo. Hai ocasións en que a policía local fai campañas contra o chamado "escape libre", ou "libre escape", tanto monta monta tanto , que acaba cun par de multas e acobouse co conto. Pero mentres escribo estas verbas, e xa pasaron das once da noite, podo escoitar a algunha deses estruendosos vehículos, ¡que me sigo preguntando cómo é posible que unha motocicleta faga máis balbordo que un camión!. Non quero acusar ós propietarios de tódalas motocicletas, faltaría máis, pero a esos en concreto que sinten unha excitación sexual cando despertan a toda a cidade como berrando "aquí estou eu" co tubo de escape dando petardazos coma un tren de artillería nun asedio, pregúntome sobre a razón de tal estulticia. Sempre escribo sobre historia, sobre música e literatura, pero hoxe quería traer esta reflexión. O dereito ó silenzo e ó descanso é o máis vulnerado na nosa sociedade, o menos defendido e valorado. Sexamos máis silenciosos, seguro que no silencio atopamos un mellor clima para a reflexión que nos leve a vivir menos estresados, a ser máis comprensivos entre nos.
Acabo de pasar de retiro duns catro días no mosteiro de Oseira, alí non había aqueles estruendos da cidade, escoitábase o vento, e durante o día os paxaros xunta un carrillón cada media hora que pasadas as dez e media da noite non volvía a soar… nada máis. Foron catro días inesquecibles, na celda lendo, no coro cos monxes, na capela ou paseando polas súas galerías e claustros, o dos cabaleiros, o das corenta caras e o dos pináculos, cun libro na man que me deixara o Padre Juan. Claro está que eu levara os meus libros propios, incluindo a Vida de Xesucristo, de Louis Claude Fillion, unha voluminosa obra de máis de mil páxinas publicada por primeira vez no ano 1922, cando os que escribían e reconstruían Historia eran historiadores, non ideólogos reinteprertándolo todo o seu gusto e á luz de ideoloxías actuais que non comprenden o pasado e, o peor de todo, queren que os demais, de xeito imperativo, tampouco o comprendan e que se zampen a papilla que se lles da co falso nome de historia. Comigo levaba outro clásico, máis breve desta vez, O pensamento na Idade Media, de Paul Vignaux, un librillo de pouco máis de duascentas follas escrito por un dos discípulos de Etienne Gilson.
O retorno á cidade foi o retorno ó ruido. Urbes e ruido son un binomio presente na Historia da civilización, pero sigo sin entender á graza de espertar a tódolos veciños dunha cidade o seu paso, sentindo niso algún tipo de satisfacción libidinosa. Eu padezo de misofonía e hiperacusia, son moita a xente que a sufriron, incluíndo a homes como Arthur Schopenhauer ou Franz Kafka, mal de moitos consuelo de bobos. Pero creo con eles que a capacidade de soportar ruido, e sobre todo de provocalo, é inversamente proporcional á intelixencia dunha persoa. Esos estoupidos que de madrugada saen do tubo de escape son un insulto a tódolos concidadáns, e gustaríame que as autoridades locais se tomaran un pouco máis en serio a ese gran desprotexido que é o dereito ó silencio. O dito... inversamente proporcional.