A "tortura terrible" dunha nai tras perder a custodia dos seus fillos por suposta Síndrome de Alienación Parental e levar un mes sen falar con eles
Por Natalia Puga
Este venres, 9 de febreiro, un xulgado de Cambados citou a R.A.I., unha nai pontevedresa, a unha vista urxente na que se dirimirá a súa relación cos seus fillos, que actualmente teñen sete e dez anos. O seu ex marido e pai dos nenos ten a súa custodia desde hai un mes, o mesmo tempo que ela leva sen velos nin falar con eles, e agora pediu novas medidas para restrinxir aínda máis a relación. "Quere quitarme a patria potestade, que non teña visitas nin comunicación, quere que desapareza do mapa", lamenta.
Ata chegar a esta situación, esta nai denuncia catro anos de "irregularidades" que deron á súa vida un xiro de 180 graos. En febreiro de 2020, separouse e, como primeiras medidas, ela quedou cos nenos e o seu ex tan só podía velos con supervisión tras unha denuncia aínda sen resolver. En febreiro de 2024, tórnalas cambiaron e é ela a que non pode verlos. Non entende "como puido cambiar todo tanto" en tan só catro anos e está "desesperada".
Esta muller quere "romper o silencio" sobre o "inferno" que leva vivindo desde a separación e, en especial, desde que en xaneiro lle quitaron a custodia dos seus fillos, "unha tortura total". Faio para atopar unha saída, convencida de que xa só lle queda "a presión mediática", pero non quere que os seus actos ou palabras poida prexudicar aos pequenos, por iso prefire preservar a súa identidade.
En conversación con PontevedraViva, explica a súa versión, que non puido contrastarse co pai, pero si con documentos xudiciais.
En 2020, tras seis anos de matrimonio, botou ao seu marido de casa, na que tamén convivían os pais dela e o seu marido era "un pai ausente". Fíxoo tras ver "comportamentos raros" cos nenos e despois de que alguén manipulase o seu coche. "Asusteime moitísimo e pedinlle que se fose", relata.
Días despois, acudiu á Garda Civil e presentou unha denuncia, pero chegou a pandemia e todo se paralizou. Ninguén viu aos seus fillos nin lle tomou declaración e, mentres tanto, ela deixaba ao seu ex que acudise ao xardín da súa casa para ver aos nenos. Ata finais de agosto, el acudiu, pero nese momento asegura que "empezou a insultarme diante deles", non lle gustou o comportamento e paráronse as visitas.
En 2021, tomáronlle declaración por aquela denuncia, pero arquivouse por falta de probas e a finais de 2021 un xulgado revisou a custodia, concedeulla a ela e deulle áo ex visitas sen pernoita e sempre con outra persoa. Ía buscalos ao colexio, pero o maior á terceira vez xa non quixo volver e a menor tan só seguiu tres ou catro veces. "Non se querían ir con el", asegura.
Ante esta situación, propuxo visitas nun Punto de Encontro Familiar e realizáronse nove en Pontevedra, pero foron mal. "Eu deixaba aos nenos tranquilos e volvían mal", relata. Segundo a súa versión, nese período formulou varias denuncias #ante a Policía Nacional porque o neno chegaba con negróns por obrigalo a estar con el cando el non quería.
Aí escoitou por primeira vez reproches cara a ela. Dicíanlle que "os tiña manipulados" e que "non os deixaba preparados para ver ao seu pai" e as denuncias policiais quedaron en nada, a primeira vez mesmo sen dar traslado á Fiscalía de Menores a pesar de que se relataba uns malos tratos.
As visitas suspendéronse e ela conseguiu un traballo noutra cidade e necesitaba o diñeiro porque o seu ex ás veces nin sequera lle pasaba a pensión e nunca lle pagou os gastos extraordinarios nin as actividades extraescolares, así que pediu permiso para mudarse cos nenos. Non tiña resposta, así que empezou os trámites de escolarización e mudanza. Empezou o curso, non tiña autorización para o traslado e mudáronse igualmente. En novembro, dous meses despois, chegoulle denegado e aí empezou a complicarse todo.
En decembro tiveron unha vista para adoptarse as medidas definitivas pola custodia e o seu ex marido introduciu a Síndrome de Alienación Parental (SAP) un termo que proliferou nos últimos anos para referirse a unha suposta polarización dos fillos a favor dun dos pais e en contra do outro, ao que rexeita sen motivo aparente, pero que non ten validade xudicial.
Tras esa vista, unha sentenza confirmou para a nai a custodia, pero cunha condición, que tiña un mes para normalizar as visitas e, se non o facía, a custodia pasaría ao pai. A nai pediu unha aclaración da sentenza, sorprendida porque a relación entre os nenos e o pai era "inexistente" e porque non sabía como tiña que executala, pero, segundo relata, durante ese mes, no que coincidiu o parón do Nadal, ninguén se puxo en contacto con ela para comunicarlle como tiña que facilitar esas visitas.
En xaneiro, no mesmo día notificáronlle como debían ser esas visitas e unha notificación de incumprimento porque nese mes non facilitou que os nenos visen ao seu pai. "Non me deron oportunidade de cumprir nada", lamenta. Empezou a moverse coa administración porque lle dixeron que debía deixar aos nenos durante tres meses nun centro de menores para que os nenos "desintoxicásense" dela e adaptásense a vivir co pai, algo que ela ve "antihumano e ilegal", pois eses nenos teñen unha familia, non teñen que estar nun centro.
Tras un ano de trámites e recursos, chegou a acumular "máis de 20 denuncias por desobediencia" por non entregar aos nenos ata que en outubro a Audiencia Provincial de Pontevedra finalmente deulle a custodia ao pai, que no seu recurso volveu falar do SAP.
O fallo da Audiencia determina que debe entregar aos nenos e, durante o primeiro mes, non poderá velos "para garantir a adaptación dos menores" e esta pontevedresa móstrase moi crítica co seu contido, pois recolle que os procedementos xudiciais que aínda están sen resolver por violencia de xénero e agresión sexual e malos tratos son "tanxenciais", non afectan directamente á sentenza sobre a custodia. Tampouco considera que afecte o pago da pensión por parte do pai.
A Audiencia critica a "grave obstaculización que a proxenitora levou a cabo impedindo practicamente a relación paterno filial durante máis dun ano" e ve "unha manobra dilatoria" que apele a eses procesos xudiciais aínda sen resolver.
Para os maxistrados da Audiencia, "o verdadeiramente importante" é "o interese do menor" e recoñece que dar a custodia ao pai "inicialmente produciría un efecto negativo no menor", pero que !a medio e longo prazo pode resultar beneficioso ao conseguir manter a relación con ambos os proxenitores".
Tras esa sentenza, en xaneiro a Policía Autonómica presentouse no colexio dos nenos e levoullos ao municipio do Salnés no que vive o pai. A nai soubo que os cambiou de colexio e unha vez os avós puideron velos, pero ela non puido nin velos nin falar con eles. Ese mes sen comunicación cúmprese esta fin de semana e confía en poder facelo o luns, pero o xuízo previsto para este venres pode cambialo todo.
Relacionadas:
-
"Non son catro tolas desesperadas, son nais que están a loitar polos seus fillos e fillas"
Por Natalia Puga & Mónica Patxot | Creada e actualizada
-
Unha nena acaba nun centro de menores en plena disputa pola custodia e apelando á síndrome de alienación parental
Por Natalia Puga |
-
Máis de 75 colectivos asinan unha queixa formal por "violencia institucional" pola polémica custodia de Cambados
Por Natalia Puga |
-
Denuncian "violencia institucional" cara a unha nai que se enfronta á retirada da patria potestade
Por Natalia Puga |
-
A Fiscalía pide 38 anos de cárcere para un padrasto por violar e abusar durante unha década da filla da súa parella
Por Oskar Viéitez |