Usa dúas tarxetas roubadas para pagar billetes de tren, lotería e consumicións de bar
Por Natalia Puga
O Xulgado do Penal número 2 de Pontevedra primeiro e a sección segunda da Audiencia Provincial despois condenaron un home como autor dun delito leve continuado de estafa por usar dúas tarxetas bancarias previamente roubadas para realizar pagos en billetes de tren, consumicións de bares e restaurantes ou na ONCE.
O home estaba acusado inicialmente de roubar as dúas tarxetas, pero o Xulgado do Penal absolveuno deses dous delitos de furto, pois non existen probas de que el as roubase. Desta forma, só condénalle pola estafa.
O acusado deberá pagar 160 euros de multa, 40 días cunha cota diaria de catro euros e indemnizar os dous donos das dúas tarxetas co importe dos gastos que realizou con elas: 7,50 euros cunha e 152,01 con outra.
Os feitos ocorreron en xaneiro de 2021. O día 2, unha persoa sen identificar rompeu unha xanela dunha furgoneta aparcada na avenida Domingo Fontán de Pontevedra, entrou e colleu do interior unha tarxeta bancaria coa que logo o acusado realizou os gastos.
Usando esta tarxeta, o acusado pagou en distintas cafeterías consumicións por valor de 32,90; 7,35; 2,40; 2,80; 2,70; 66,12; e 9,5 euros. Ademais, comprou un billete de tren por 5,25 euros, fixo unha compra en Bershka por 7,99 euros e gastou 15 euros na ONCE.
Seis días despois, o 8 de xaneiro, unha persoa sen identificar achegouse a unha furgoneta Renault Master que a súa dona deixara aparcada na rúa Pedro Sarmiento de Gamboa aberta. Colleu do seu interior un bolso que tiña dentro unha carteira, documentación e unha carteira.
O acusado usou esa tarxeta para comprar un billete de tren na estación de Pontevedra por 7,50 euros.
O Xulgado do Penal condenouno e el recorreu para impugnar a multa ao considerala "excesiva e desproporcionada á capacidade económica do acusado". Solicita que sexa rebaixada á cota mínima de 2 euros día fronte aos 4 impostos "dadas as súas circunstancias persoais e cargas familiares".
A Audiencia desestimou o seu recurso e argumentou que non precisou esas circunstancias persoais e cargas familiares. O acusado alegaba que estivera en prisión e non tiña ingresos, pero a Audiencia explica que "a mera estancia en prisión do acusado sen maior precisión de circunstancias (de tempo, percepcións, bens, cargas familiares etc..) non acredita por si unha situación de indixencia ou miseria, para xustificar a imposición da mínima impoñible".