Visibilizando o cancro de mama: "Entendémonos porque todas pasamos polo mesmo"
Por Mónica Patxot & María José Pita
O próximo 19 de outubro é o Día Internacional do Cancro de Mama. Ao redor desa data, durante todo o mes, a Asociación de Diagnosticad@s de Cancro de Mama e Xinecológico (Adicam) está a realizar diferentes accións para visibilizar esta enfermidade.
Na mañá deste mércores 11 instalaron mesas informativas na praza da Peregrina de Pontevedra co obxectivo de que ningunha persoa diagnosticada estea soa.
"O máis duro é que che veña unha paciente que pasou por un diagnóstico, un tratamento de quimio ou radio, e non saiba que existe Adicam ou outra asociación de pacientes", expón María Martínez, traballadora social da asociación. "Para nós é importante que calquera persoa saiba que en Pontevedra Adicam está a traballar desde hai algúns anos, que ofrecemos unha serie de servizos totalmente gratuítos: psicoloxía, fisioterapia, nutrición, exercicio físico...", engade.
Dende a sede no terceiro andar do edificio azul da Xunta na rúa Benito Corbal, 47, Adicam dá apoio ás persoas diagnosticadas durante o tratamento e tamén con posterioridade. "Hai un período no diagnóstico e tratamento en que se atopan moi apoiadas, despois hai un momento no que reciben o alta de oncoloxía pero quedan unhas secuelas. No cancro de mama o linfedema é unha das secuelas máis importantes, perden mobilidade no brazo e ínchaselles, e iso moitas veces é un problema á hora da incorporación laboral".
Por iso, a asociación tamén ofrece orientación laboral e asesoramento en caso de ter que solicitar a incapacidade.
María Martínez tamén alude a que "moitas veces mulleres soas con cargas familiares atópanse abocadas á exclusión social polas baixas pensións que lles quedan ou porque xa non poden incorporarse ao posto que tiñan antes". Aínda que hai pacientes de cancro de mama homes, a realidade é que é un cancro principalmente feminino, onde "se solapa o problema de ser muller coa realidade que hai no mercado laboral".
Un testemuño esperanzador é o de Isabel Millán, aínda que a súa historia ten luces e sombras. Cando lle diagnosticaron o cancro mama, hai dous anos, era militar. Hoxe superou a enfermidade, está na reserva e traballa na Confitería Landín, para cuxos propietarios só ten boas palabras. "Trátanme moi ben", afirma cun amplo sorriso.
Neste emprego contratárona pola súa profesionalidade, sen importar o seu pasado co cancro de mama, unha situación que, asegura, non é a habitual. "Unha vez que dis que tiveches cancro, a xente rexéitate e non te collen. Non todos, pero si a maioría. Eu ás veces penso, se che dá un infarto ou un ictus, recupéraste e non hai problema. Pero ao ter cancro nin che dan unha hipoteca, nin che dan un crédito, e nos traballos non sei por que pero non te contratan. E iso que non estamos limitados para nada, eu vou competir e sigo adestrando, estamos igual que antes, temos a mesma forza e as ganas de vivir".
Isabel denuncia o paradoxo de que no documento de alta se cualifique o seu cancro como enfermidade común. "Eu boteime a rir e dixen 'ai, que tiven unha gripe'. Estamos diagnosticadas como unha enfermidade común pero non nos tratan como a unha persoa diagnosticada como enfermidade común, e é algo que tamén queremos reclamar, claro".
Neste punto, Milli, como a coñecemos na reportaxe publicada hai un ano xunto ás súas compañeiras do equipo de piragüismo de sobreviventes de cancro de mama, anima a todas aquelas persoas cun diagnóstico de cancro de mama ou xinecolóxico a que contacten con Adicam.
"Aquí vanse a atopar unha familia, apoiámonos as unhas ás outras, e cando unha non pode ir acompañada á quimio, sempre hai algunha de nós que vai con ela, chamámonos á hora que sexa, que te operan, que me atopo mal... E logo está María (traballadora social) que ten o teléfono sempre aberto, se non, están Iria ou Vanesa, que son as psicólogas, temos podólogo para cando se caen as unllas coa quimio, o médico Cameselle que nos aclara calquera dúbida, temos risoterapia, pilates, resolución de conflitos, sexualidade, ata un equipo de dragonboat".
A importancia de asociarse para que as persoas diagnosticadas non se atopen soas e incomprendidas resúmea Isabel Millán cunha reflexión final: "A xente empatiza contigo pero non te entende, e en Adicam entendémonos porque todas pasamos polo mesmo".
Relacionadas:
-
Un día para agradecer ao voluntariado da Asociación Contra o Cancro "o seu traballo e compromiso os 365 días do ano"
Por Oskar Viéitez |
-
Sobreviventes do cancro de mama encherán o Lérez de flores e luces "para lembrar ás que xa non están"
Por Natalia Puga |
-
"Tiña un vultiño no peito e pensaba que non era nada. Cando fun ao médico díxome: é un carcinoma. Foi un shock"
Por Anxo Lourido |
-
Libélulas, mulleres que fan equipo contra o cancro de mama
Por Mónica Patxot & María José Pita |
-
Sobreviventes de cancro saen á rúa para reivindicar que "hai vida despois do cancro"
Por María José Pita |
-
Diagnosticadas de cancro de mama e competindo na Copa de España de Barco Dragón de Piragüismo
Por Redacción |