Cunha afección entregada o Pontevedra encarrila a eliminatoria (3-0) ante o Atlético Granadilla
Por Ramiro Espiño
Tres goles de vantaxe. E puideron ser máis. O mellor Pontevedra da tempada en Pasarón deu un paso de xigante para acceder a rolda final na loita por regresar á Segunda B. Os granates foron un equipo serio, que non deu concesións en defensa, marcou tres auténticos golazos e foi moi superior a un conxunto tinerfeño que non existiu en facetas ofensivas, ata o punto de realizar un só disparo a porta entre os tres paus con relativo perigo.
Cunhas gradas que presentaban a mellor entrada da tempada, o conxunto local atopou na súa afección a forza que necesitaba nos momentos en que o desgaste pasaba factura e vaise a Canarias cun marcador tan esperanzador como absolutamente merecido.
En apenas 20 minutos os de Manu Fernández encarrilaran o partido e a eliminatoria con dous auténticos golazos aos que en ningún momento foi capaz de dar resposta o cadro tinerfeño, sen capacidade de reacción e que a punto estivo ata de encaixar un maior correctivo.
Primeiros minutos de tenteo, cos dous equipos estudándose e sen atreverse a arriscar o máis mínimo. Incluso o Atlético Granadilla tiña máis tempo a posesión de balón, aínda que sen profundidade.
Non pasara nada. Apenas un saque de esquina por cada bando, e de súpeto chegou o chispazo que revolucionou o partido. Tubo recolle un balón a uns 25 metros da portería rival. A prudencia aconsellaba buscar a un compañeiro desmarcado, pero o capitán granate optou por golpear o balón con toda a súa alma, e meteuno por toda a escuadra, imposible para Saúl.
Era a primeira chegada seria e o Pontevedra adiantábase no marcador. Os tinerfeños acusaron o golpe, tanto que permitiron ao conxunto local serenar nervios e facerse co control do xogo.
Cada perda de balón na zona ancha do conxunto visitante era sinónimo de perigo inmediato. Así chegou a segunda oportunidade, tras unha combinación entre Tubo e Pablo Carnero, que Fran Fandiño mandou por encima do meta visitante, fóra por pouco.
Pero o que se lle escapou a Fran Fandiño nesa acción, non o perdoou na seguinte. Ían 20 minutos de xogo cando Pablo Carnero deixa sentado cunha finta a Noda. Atrae a atención do outro central canario, Natael, e serve ao bordo do área, onde Fandiño non o pensa e solta un disparo extraordinario que se coa con violencia xunto á base do poste, levando o delirio ás poboadas gradas de Pasarón.
Intentou reaccionar o Atlético Granadilla, pero as súas aparicións en ataque limitáronse apenas a dous disparos afastados, que se perderon pola liña de fondo, sen perigo algún.
Pola contra os granates a punto estiveron de sentenciar a eliminatoria cun terceiro gol, para o que dispuxeron ata de tres oportunidades inmellorables. As dúas primeiras en apenas un minuto, nas botas de Tubo, que rematou de volea un centro de David Pérez, rexeitado con apuros por Saúl (minuto 37), e de Pablo Carnero (minuto 38), que mandou rozando o poste un disparo cruzado desde o bordo do área. A última sería de novo para Fran Fandiño (minuto 42), que non chegou por centímetros a empuxar na boca de gol un bo centro de Pablo Carnero.
A segunda parte comezou con pouco ritmo e o Pontevedra cedendo a posesión ao Atlético Granadilla, a metade de camiño entre a prudencia e o dosificar forzas, tralo esforzo dos primeiros 45 minutos.
Froito dese dominio chegaba o primeiro é único disparo a porta entre os tres paus dos visitantes (minuto 59). O autor sería Rubén Rosquete. Edu, ben colocado, non tivo problemas para deter.
Pouco despois lesionábase David Feito. O Pontevedra quedábase sen o seu habitual lanzador das accións a balón parado. Manu Fernández reacciona con valentía, atrasando a David Pérez á posición de lateral e dando entrada a Benja. A mensaxe era claro: non se conformaba. E o premio case inmediato.
Porque sería precisamente Benja quen iniciaría a xogada do 3-0, cun pase en profundidade para Pablo Carnero. O seu centro desde a liña de fondo tócao de cabeza Fran Fandiño facendo chegar o balón a Tubo, que non perdoa e marca cun forte disparo por raso.
E puido redondear a goleada o Pontevedra con outras dúas ocasións máis nun só minuto. Unha volea de Pablo Carnero e unha vaselina de Fran Fandiño (minuto 68) non atoparon portería, marchándose altas.
Sería entón cando o Atlético Granadilla tivo os seus mellores momentos. O desgaste pasou factura na primeira liña de presión granate, con Tubo e Fran Fandiño, enormes todo o partido, co depósito baleiro. Aproveitouno o cadro tinerfeño, pero únicamente nunha chegada por banda esquerda, cun centro de Javi Marchena, que Saúl Vera cabeceou moi alto.
Non houbo máis. Os locais decidiron que mellor era conservar a renda que arriscarse a encaixar, e ao Atlético Granadilla faltoulle pegada e chegada. Ata ao bordo do tempo reglamentario Pablo Carnero buscou o cuarto cun remate desde o bordo do área. Saúl evitouno con apuros.
PONTEVEDRA CF (3): Edu (2); Adrián (2), Pablo (3), Miguel (3), David Feito (2); Pedro Crespo (2), Kevin Presa (2); Tubo (3), Fran Fandiño (3), David Pérez (2); e Pablo Carnero (3).
Sustituciones: Benja (2) por David Feito, minuto 63. Kevin Levis (s.c.) por Tubo, minuto 82. Moreira (s.c.) por Fran Fandiño, minuto 84.
ATLÿTICO GRANADILLA (0): Saúl (2); Juan Ramón (1), Noda (2), Natael (2), Javi Marchena (1); Iván Martín (1), Alexis de Paz (1); Julio (1), Alozie (2), Cristian Barrios (1); e Rubén Rosquete (1).
Sustituciones: Saúl Vera (1) por Alexis de Paz, minuto 69. Balsera (s.c.) por Xullo, minuto 86.
Árbitro: César Domínguez Zapatero (Colexio Castelán-leonés), auxiliado nas bandas por Fabio López Sánchez e Alejandro González Campano. Amonestó a Fran Fandiño polo Pontevedra e a Juan Ramón, polo conxunto canario.
Goles: (1-0) Minuto 11: Tubo. (2-0) Minuto 20: Fran Fandiño. (3-0) Minuto 64: Tubo.
Incidencias: Estadio Municipal de Pasarón (Pontevedra). Partido de ida da segunda eliminatoria da fase de ascenso a Segunda B. Uns 6.000 espectadores.
VESTUARIOS:
Alfonso Donate: "Un resultado bastante avultado, pero non hai que perder nunca a esperanza"
ALFONSO DONATE: Parco en palabras, non buscou escusas o técnico tinerfeño, aínda que tampouco deu a eliminatoria por terminada, pese ao abultado marcador: "Si, un resultado bastante abultado, pero non hai que perder nunca a esperanza. Ese gol tan tempranero, o equipo acusouno e bo, imos ver si na volta podemos remontar. Si, eu creo que si, faltounos algo máis de chegada, non puidemos finalizar e eles despois do primeiro gol atopáronse máis cómodos e ao contraataque metéronnos eses dous máis. Intentamos reaccionar na segunda parte pero non conseguimos o noso obxectivo de meter un gol, metéronnos o terceiro e os mozos véñense abaixo e xa non é o mesmo. O partido foi moi limpo e deportivo".
MANU FERNÁNDEZ: Contendo a alegría que se lle adiviñaba na expresión, o adestrador granate non dubidaba ao afirmar que o resultado era incluso mellor que o soñado: "Si. Xa sabes que para min a cautela ante todo, pero o partido para min, perfecto. Igual incluso un gol máis sería aínda máis xusto, pero si, moi contentos polo cómputo global. Creo que fixemos un partido enorme e de aí o marcador. O equipo alcanzou un nivel de madurez, de saber manexar as situacións que se van producindo que non se lle viu nunca. Confía nas súas posibilidades, intenta cousas que outros días non houbese intentando, atrás somos un equipo moi serio, que non concedemos practicamente nada ata que as forzas aguántannos e en xeral creo que estamos a un gran nivel".
"ÿ o que ten o fútbol, ás veces inténtalo por activa e por pasiva e hoxe saen dous golazos, sobre todo o de Tubo, que é o que abre o partido e que nos favoreceu a nosa estratexia de darlles o espazo para intentar aproveitar os que deixaban detrás. Foi a consecuencia de facer as cousas ben, de roubarlles no medio campo e facerlles correr para atrás, que lles custaba bastante nas transicións e o colofón a un partido excelente".
Manu Fernández: "O da afección xa non ten nome. Espectacular, a verdade"
"O da afección xa non ten nome. Desde o primeiro minuto co equipo apoiándolle. Eu creo que facía tempo que non vía á afección a este nivel de implicación co equipo, apoiándoo, arroupándoo, presionando ao rival, ao árbitro. Espectacular, a verdade. Isto para min como adestrador é do máis ilusionante da miña vida"