A contundente sentenza do Supremo sobre Ence non é unánime. Unha das relatoras, a maxistrada Ángeles Huet, asegura que "con todo o respecto que me merece a decisión maioritaria" do tribunal, discrepa da decisión e dos fundamentos que a sustentan.

Faio ademais advertindo claramente do "dano" que producirá a actividade da empresa pasteira no litoral sobre o que se asenta, en plena ría de Pontevedra, no que a fábrica de Lourizán poderá permanecer ata o ano 2073.

Tras concluír que o alto tribunal debeu confirmar as sentenzas da Audiencia Nacional e desestimar os recursos de casación presentados contra este fallo, a maxistrada progresista non comparte que as concesións previas da Lei de Costas queden excluídas desta norma.

"Non pode esquecerse", sostén Ángeles Huet, que a prórroga que se analizaba nesta sentenza afecta a usos "incompatibles" co dominio público marítimo terrestre e asumir ese argumento avalaría este tipo de asentamentos máis dun século.

Aos 75 anos de autorización máxima sumaríanselle, segundo esta argumentación, os 30 anos que derivan do réxime transitorio da Lei de Costas de 1988, máis "o período que vai desde o outorgamento da concesión, en moitos casos para mediados do século XX ou mesmo antes".

A maxistrada considera que isto "vai acabar producindo un sistema transitorio dun século de duración, co impacto potencialmente irreversible sobre estes ecosistemas tan delicados", o que "pode facer irreversible o dano causado" ao litoral.

Isto, subliña a xuíza na súa decisión, "impide a súa conservación e a sustentabilidade do seu uso ou xera enormes custos a longo prazo na súa rehabilitación ou restauración, coas consecuentes consecuencias económicas que un principio de valorización a curto prazo impide previr".

Toda esta argumentación, que a maxistrada avala en sentenzas do Tribunal Constitucional, son "razóns máis que suficientes para ser tidas en conta" na interpretación do Supremo, en aras de "harmonizar os diversos valores e bens constitucionais en xogo".